The Keelmen of Newcastle Upon Tyne, 1638-1852
Wydanie, z pełnymi notatkami i wstępem, dokumentów fundamentalnych dla naszego zrozumienia głównej grupy pracowników.
W Newcastle upon Tyne jest ponad 1800 zdolnych do pracy stępników, wodniaków i innych robotników, z których większość to Szkoci i Borderers pochodzący z Tynedale i Reddesdale. W ten sposób rozpoczyna się raport z 1638 r., opłakujący kolejny strajk, który otwiera ten tom. Przez setki lat węgiel z północno-wschodniej Anglii był transportowany w dół rzeki Tyne za pomocą kilów - barek o płytkim zanurzeniu, z dużym żaglem i jednym gigantycznym wiosłem. Praca załogi takich statków od miejsca, w którym węgiel docierał do rzeki, do miejsca, w którym załoga stępki ładowała go na statki morskie płynące na wschodnie wybrzeże, do Londynu i dalej, była niebezpieczna, nieprzyjemna, bardzo wymagająca fizycznie, a jednocześnie słabo wynagradzana. Walka stępników o poprawę swojego losu, zachowanie środków do życia i utrzymanie siebie i swoich rodzin w chorobie i starości zyskała im reputację niesfornych, a nawet niebezpiecznych. Jednak na wiele lat przed powstaniem związków zawodowych wykazali się oni również ścisłą solidarnością zawodową, a także zapewnili sobie niezależne wsparcie charytatywne.
Niniejszy tom gromadzi wiele różnorodnych materiałów źródłowych związanych z kilerami, pochodzących z wielu lokalnych i krajowych archiwów. Listy od lokalnych władz miasta Newcastle do ministrów gabinetu, od Roberta Harleya, przez księcia Newcastle, po Roberta Peela, skarżące się na zachowanie kilerów i domagające się wsparcia rządu w radzeniu sobie z nimi, są stałym tematem. Ale kilerzy mieli też swoich zwolenników, w tym pisarza Daniela Defoe. Obejmujący ponad 200 lat działalności stępniarzy, tom obejmuje strajki, zamieszki, oskarżenia (zamieszki stępniarzy, ale także tych, którzy ogłosili Bonnie Prince Charles królem Anglii w 1750 r.), pobór przez marynarkę wojenną - stępniarze byli bardzo poszukiwani - oraz wysiłki na rzecz ustanowienia fundacji charytatywnych dla mężczyzn i ich rodzin, kończąc na rozpadzie ich szpitala w 1852 roku. Pełne wprowadzenie do tomu przedstawia wszystkie te dokumenty w kontekście ich czasów.