Oryginalny tytuł:
Incest and Agency in Elizabeth's England
Zawartość książki:
Maureen Quilligan bada niezwykłą obecność w renesansie tego, co nazywa "schematami kazirodztwa" w książkach niewielkiej liczby wpływowych kobiet, które domagały się aktywnego kobiecego autorytetu, pisząc w wysokich gatunkach kanonicznych i które, jeszcze bardziej transgresyjnie jak na tamte czasy, szukały publikacji w druku.
Dla Quilligana nie jest przypadkiem, że pierwszym wydrukowanym dziełem Elżbiety I było dokonane w wieku jedenastu lat tłumaczenie poematu Marguerite de Navarre, w którym dominuje pojęcie "świętego" kazirodztwa. Nie jest też przypadkiem, że Mary Wroth, autorka pierwszego cyklu sonetów i romansów prozą wydanych przez kobietę w języku angielskim, opisała w nich endogamiczny, jeśli nie prawnie kazirodczy, nieślubny związek ze swoim pierwszym kuzynem. Sir Philip Sidney i jego siostra, hrabina Pembroke, wspólnie przetłumaczyli psalmy, a po jego śmierci dokończyła jego pracę, poprawiając ją do publikacji; oboje byli przedmiotem plotek o kazirodztwie. Isabella Whitney opublikowała jeden ze swoich najważniejszych długich wierszy jako fikcyjną spuściznę po bracie, prawdopodobnie dlatego, że taki związek rezonował z siłą endogamicznej kobiecej agencji. Dramat Elizabeth Carey o Mariam, żonie Heroda, poświęca wiele uwagi więzi między siostrą a bratem. Quilligan czyta również napisane przez mężczyzn medytacje na temat związku między kazirodztwem a kobiecą sprawczością i widzi znacznie inną Kordelię, Britomart i Ewę niż tradycyjna nauka.
Incest and Agency in Elizabeth's England wnosi znaczący wkład w dyskusję na temat kobiecej sprawczości we wczesnym okresie nowożytnym. Podczas gdy współczesna teoria antropologiczna głęboko wpływa na jej zrozumienie, dlaczego niektóre renesansowe pisarki pisały tak, jak to robiły, Quilligan oferuje ważną korektę współczesnego teoretyzowania, które jest zakorzenione w samych tekstach historycznych.
