Każdego ranka, jak dotąd, żyję

Opinie czytelników

Książka bada zmagania profesora uniwersyteckiego ze zdrowiem psychicznym, dokumentując różne trudne do wyleczenia zaburzenia i skłaniając do dyskusji na temat implikacji chorób psychicznych w rolach akademickich.

Narracja jest dobrze napisana i oferuje brutalnie szczery opis zmagań autora ze zdrowiem psychicznym, tworząc współczucie dla jego sytuacji. Jest zalecana jako punkt wyjścia do dyskusji na temat standardów zdrowia psychicznego w środowisku akademickim.

Autor, pomimo swoich umiejętności kreatywnego pisania, może nie nadawać się do roli wpływającej na studentów uniwersytetów ze względu na obawy dotyczące uczciwości i zdrowia psychicznego, co rodzi pytania o jego kompetencje psychiczne.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Every Morning, So Far, I'm Alive

Zawartość książki:

Każdego ranka, jak dotąd, żyję opowiada o tym, jak to jest żyć w świecie, w którym podanie ręki nieznajomemu, złapanie taksówki lub dotknięcie klamki drzwi jest obarczone strachem i lękiem. Ten pamiętnik przedstawia załamanie autora po migracji z Nowej Zelandii do Anglii: to, co zaczyna się jako tęsknota za domem i wypalenie zawodowe, rozwija się w depresję, fobię skażenia i OCD.

Coraz bardziej wyobcowana ze wszystkich rzeczy, które wcześniej nadawały jej życiu sens i cel - rodziny, pracy, natury, literatury - autorka jest zmuszona zmierzyć się z pytaniem postawionym kiedyś przez młodą Virginię Woolf: "Jak można żyć w takim świecie?". W tym zaciekle szczerym pamiętniku Wendy Parkins, była profesor języka angielskiego, bada, co to znaczy należeć i czuć się jak w domu oraz jak kształtują nas nasze pierwsze środowiska, zarówno rodzinne, jak i fizyczne. Opisując stopniowy proces powrotu do zdrowia - a także jego odwrócenie - pokazuje, że powrót do zdrowia może polegać na ponownym odkryciu, w jaki sposób staliśmy się tym, kim jesteśmy, bez uwięzienia w naszych narracjach pochodzenia.

Podobnie jak powrót do domu, powrót do zdrowia nigdy nie jest tym, czego oczekujemy, niezależnie od tego, jak bardzo za tym tęsknimy. Pięknie napisana, intensywnie poruszająca i pełna autoironicznego humoru książka "Każdego ranka, jak dotąd, żyję" opowiada o roszczeniu sobie prawa do opowiedzenia własnej historii i nauczeniu się podejmowania ryzyka, które zawsze wiąże się z nieprzewidywalnością życia.