Every Small Breeze
Wiersze w "Every Small Breeze" Marjorie Moorhead są dostosowane do pogody i pór roku, zarówno tych w konkretnym świecie, jak i w sferze wewnętrznej każdego człowieka. Spędzając czas z tymi wierszami, czuję się jak w obecności przyjaciółki, która zabiera mnie ze sobą na spacer przez żałobę i jej antidotum. "Upewnij się, że wyciągam szyję, podnoszę wzrok", instruuje siebie, "zauważ, zlokalizuj, kochaj". To ludzka i humanitarna kolekcja, która przenosi nas w pustkę, ale kieruje nas ku radości.
Diane Seuss
Wiersze Marjorie Moorhead ujawniają uderzającą zażyłość z otaczającym nas światem i są uziemiające w najbardziej dosłownym znaczeniu tego słowa: przywracają nam ciało i jego właściwe miejsce w naturze. Jak mądrze pisze: "Relacja z ziemią może być tylko drogą / zdobywaną z każdym krokiem". Czytając te wiersze, czujemy fizyczność tego roszczenia i wezwanie Moorhead do delektowania się wszystkimi bezcennymi "małymi chwilami", które pojawiają się na naszej drodze, nawet gdy burze napierają z każdej strony.
-James Crews
W "Every Small Breeze" Marjorie Moorhead oferuje czytelnikowi odę do świętości bycia świadkiem małych rzeczy: sumaka, fioletowych astrów, sikorki, ptaków zbierających się przy karmniku, spadających żołędzi. Przynosząc zapachy i rytmy dzięki uważnej obserwacji natury, wiersze te są kroniką tego, jak poetka nieustannie znajduje sposób na życie w przeciwnościach losu. I choć czytelnik wie, że żyje z HIV, wiersze ledwo wspominają o samym słowie. Zamiast tego oferują codzienne narzędzia, małe chwile, które składają się na "zmieniony wyrok śmierci", jako "niezliczone sposoby, w jakie ten wirus sterował" jej ścieżką. Wiersze składające się na jej "pamiętnik koronawirusa" są przepełnione strachem przed śmiercią, ale także ukazują zwykły cud bycia żywym. A w całym tekście małe rzeczy odbijają się echem większych: jak siniak po pobraniu krwi przypomina ślady z przeszłości; oszałamiający sposób, w jaki szorstkie krople deszczu przywołują pociski zarówno w dźwięku, jak i formie; jak spadające liście i zmieniające się pory roku naznaczają życie.
Risa Denenberg
Wiersze Marjorie Moorhead ujawniają żywy umysł, wyczarowując obrazy, dotykając tęsknot, niesprawiedliwości i nadziei, stale zachęcając nas do jasnego odczuwania świata przyrody, zmagając się z przypadkowością przetrwania i opłakując to, co jest poza naszą kontrolą. Jako moderatorka kobiecego kręgu pisarskiego, jaką przyjemnością było odkrycie, że jestem świadkiem procesu twórczego poetki, która, miejmy nadzieję, obdarzy nas cichymi, potężnymi i wnikliwymi wierszami przez wiele lat.
Pamela Broadley.