Kawa z Hitlerem - Brytyjscy amatorzy, którzy próbowali ucywilizować nazistów

Opinie czytelników

Książka stanowi dobrze zbadaną analizę stosunków angielsko-niemieckich i wysiłków podjętych przez niewielką grupę Brytyjczyków w celu zapobieżenia II wojnie światowej poprzez dyplomację i zaangażowanie w nazistowskie Niemcy. Podkreśla zarówno znane postacie, jak i mniej znane osoby, oferując nowy wgląd w złożoność ustępstw. Został jednak skrytykowany za mylące opisy i brak skupienia się na kluczowych elementach szerszego kontekstu historycznego.

⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja
⬤ obszerne badania z nowymi spostrzeżeniami
⬤ wydobywa na światło dzienne mniej znane postacie i historie
⬤ dostępna dla szerokiego grona odbiorców
⬤ dostarcza cennych lekcji dla współczesnej dyplomacji
⬤ porywająca fabuła.

⬤ mylący tytuł i opisy mogą tworzyć fałszywe oczekiwania co do treści
⬤ koncentruje się na niszowym obszarze historii, który może nie spodobać się wszystkim czytelnikom
⬤ przytłaczająca liczba postaci utrudnia śledzenie
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za nudną lub zbyt specjalistyczną.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Coffee with Hitler - The British Amateurs Who Tried to Civilise the Nazis

Zawartość książki:

Fascynująca opowieść o tym, jak ekscentryczna grupa agentów wywiadu wykorzystała amatorską dyplomację, aby przeniknąć do nazistowskiego dowództwa i zapobiec wybuchowi II wojny światowej. „Jak Brytyjczycy mogliby inaczej poradzić sobie z Hitlerem? „Kawa z Hitlerem” opowiada zdumiewającą historię o tym, jak garstka amatorskich agentów brytyjskiego wywiadu wygrywała, jadała i zaprzyjaźniała się z czołowymi narodowymi socjalistami w okresie międzywojennym.

Mając wsparcie ze strony rodziny królewskiej, arystokracji, polityków i biznesmenów, mieli nadzieję wykorzystać niedawno założone Anglo-German Fellowship jako narzędzie do ucywilizowania i oświecenia nazistów. W sercu tej historii znajdują się pacyfistyczny walijski historyk, as lotniczy z I wojny światowej i biznesmen zbierający motyle, którzy razem zaoferowali brytyjskiemu rządowi lepsze informacje na temat przerażającego powstania nazistów niż jakikolwiek inny agent. Choć byli tylko pomniejszymi graczami w straszliwym dramacie pogrążania się Europy w drugiej wojnie XX wieku, ci trzej bohaterowie działali w ramach brytyjskiego establishmentu.

Zinfiltrowali nazistowskie dowództwo głębiej niż jakikolwiek inny szpieg, przekazując dokładne informacje wywiadowcze zarówno swojemu rządowi, jak i jego krytykom. Działając na granicy twardej i miękkiej dyplomacji, podsycali napięcia między amatorami i profesjonalnymi dyplomatami zarówno w Londynie, jak i Berlinie.

Po nawiązaniu osobistych relacji z prezydentem Franklinem D. Rooseveltem, dostarczali mu również bezpośrednio informacje wywiadowcze, torując drogę do amerykańskiego wsparcia wojskowego dla Wielkiej Brytanii w walce z nazistowskim zagrożeniem.

Ich publiczne wysiłki odbywały się w różnych miejscach, od przyjęć herbacianych na Downing Street, bankietów w najlepszych londyńskich hotelach i koronacji Jerzego VI, po kawę i ciasto w bawarskim górskim domu Hitlera, szampańskie gale na olimpiadzie w Berlinie i popołudniowe przyjęcia na zjazdach w Norymberdze. Bardziej prywatne spotkania między elitami obu mocarstw były pielęgnowane przez weekendy zdjęciowe w angielskich wiejskich domach, sesje picia whisky w niemieckich posiadłościach, dyskretne spotkania w londyńskich apartamentach i szeptane wymiany zdań na korytarzach ambasad i ministerstw spraw zagranicznych.