Katastrofy i mniejsze nieszczęścia: Przyczyny masowego wymierania

Opinie czytelników

Książka przedstawia szczegółowe badanie masowych wymierań, omawiając różne hipotezy i dowody dotyczące ich przyczyn. Choć wielu czytelników uważa ją za pouczającą i pouczającą, istnieją obawy dotyczące złożoności i prezentacji materiału, co może stanowić wyzwanie dla niespecjalistów.

⬤ Zapewnia kompleksowy przegląd masowych wymierań ze szczegółowymi wyjaśnieniami przyczyn i dowodów.
⬤ Dobrze zbadana i napisana przez eksperta w tej dziedzinie.
⬤ Oferuje świeże spojrzenie na powszechne teorie i metody stosowane w geologii i paleontologii.
⬤ Zawiera jasne podsumowania na końcu każdego rozdziału, aby pomóc w zrozumieniu.

⬤ Zawiera znaczną ilość żargonu, który może być trudny dla laików.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali styl pisania za suchy i mniej wciągający.
⬤ Niektóre anegdoty zostały odebrane jako protekcjonalne.
⬤ Niektóre ważne wydarzenia, takie jak erupcja La Garita, zostały podobno pominięte.
⬤ Ryzyko bycia zbyt technicznym dla ogółu odbiorców, przez co lektura jest trudna.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Catastrophes and Lesser Calamities: The Causes of Mass Extinctions

Zawartość książki:

W Catastrophes and Lesser Calamities znany geolog Tony Hallam zabiera nas na wycieczkę po historii Ziemi i kataklizmach, a także bardziej stopniowych wymieraniach, które przerywały życie na Ziemi przez ostatnie 500 milionów lat.

Podczas gdy porównywalne książki w tej dziedzinie badań mają tendencję do promowania tylko jednej prawdopodobnej przyczyny masowego wymierania, takiej jak wpływy pozaziemskie, wulkanizm lub ochłodzenie klimatu, Katastrofy i mniejsze katastrofy otwierają nowy grunt, jako pierwsza książka, która próbuje obiektywnie objąć wszystkie prawdopodobne przyczyny, w tym zmiany poziomu morza i klimatu, niedobór tlenu w oceanach, aktywność wulkaniczną i wpływy pozaziemskie.

Hallam koncentruje się na tak zwanej „wielkiej piątce” masowych wymierań, pod koniec ordowiku, permu, triasu i kredy oraz późniejszego dewonu, a także zawiera mniej znane przykłady tam, gdzie jest to istotne. Szczególną uwagę poświęca próbom odróżnienia przez geologów prawdziwych katastrof od bardziej stopniowych wymierań i kończy dyskusją na temat ewolucyjnego znaczenia masowych wymierań oraz wpływu Homo sapiens na spowodowanie wymierania w ciągu ostatnich kilku tysięcy lat, zarówno na lądzie, jak i w morzach.