Katarzyna Aragońska: Intymne życie prawdziwej żony Henryka VIII

Opinie czytelników

Książka oferuje kompleksową biografię Katarzyny Aragońskiej, szczegółowo badając jej życie od wczesnych lat do czasów, gdy była pierwszą królową Henryka VIII. Podczas gdy wiele recenzji chwali jej bogactwo szczegółów, wciągającą narrację i zdolność do zgłębiania charakteru Katarzyny, niektórzy krytykują ją za nadmierną szczegółowość i nieco nudne fragmenty. Ogólnie rzecz biorąc, książka została dobrze przyjęta ze względu na jej fabułę i dogłębność badań.

⬤ Fascynująca i szczegółowa eksploracja życia Katarzyny Aragońskiej.
⬤ Wciągający styl pisania, który ożywia postacie historyczne.
⬤ Wnikliwa analiza jej charakteru, dziedzictwa i zmagań jako królowej.
⬤ Zawiera osobiste pisma Katarzyny, które dodają głębi.
⬤ Dobrze skonstruowana i pouczająca, z naukowym, ale czytelnym tonem.
⬤ Pięknie zaprezentowana z kolorowymi zdjęciami (w niektórych wydaniach).

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że jest zbyt szczegółowa, co prowadzi do nudnych momentów.
⬤ Sporadyczne pomijanie lat lub wydarzeń, co sprawia, że przepływ jest nierówny.
⬤ Krytyka dotycząca nieścisłości i nieistotnych szczegółów.
⬤ Brak ilustracji towarzyszących opisom obrazów.
⬤ Ryzyko bycia zbyt opartym na faktach dla tych, którzy szukają bardziej narracyjnej historii.

(na podstawie 21 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Catherine of Aragon: An Intimate Life of Henry VIII's True Wife

Zawartość książki:

Katarzyna Aragońska nadal fascynuje czytelników 500 lat po tym, jak została pierwszą królową Henryka VIII. Jej życie było pełne pasji i determinacji, cierpienia i nadziei, ale ostatecznie jest to tragiczna historia miłosna, ponieważ okoliczności sprzysięgły się przeciwko niej.

Straciwszy swojego pierwszego męża, starszego brata Henryka, księcia Artura, przez lata cierpiała z powodu złego stanu zdrowia i nędzy, by po raz drugi w olśniewający sposób poślubić Henryka VIII. Nie ma wątpliwości, że była prawdziwą miłością Henryka, zgodną z nim pod każdym względem i przez lata przewodniczyła majestatycznemu dworowi jako uosobienie jego idealnej kobiety. Jednak ciało Katarzyny zawiodło ją w czasach, gdy płodność była warunkiem wstępnym stabilności politycznej.

Kiedy stało się jasne, że nie może już rodzić dzieci, uwaga króla zwróciła się gdzie indziej, a jego niegdyś rycerskie oddanie przerodziło się w niechęć. Ostatnie lata Katarzyna spędziła w samotnej izolacji, ale nigdy nie porzuciła swojej wizji: była oddana swojej wierze, mężowi i Anglii, do tego stopnia, że była gotowa ponieść za nich męczeństwo.

Wygnana i bliska śmierci, napisała ostatni list do swojego „najdroższego pana i męża”. „Wybaczam ci wszystko...

moje oczy pragną cię ponad wszystko”. Wierność tej niezwykłej kobiety nigdy się nie zachwiała.