Katalog sardyńskich, etruskich i italskich statuetek z brązu w Duńskim Muzeum Narodowym

Oryginalny tytuł:

Catalogue of the Sardinian, Etruscan and Italic Bronze Statuettes in the Danish National Museum

Zawartość książki:

W pierwszym tysiącleciu p.n.e. dzisiejsze Włochy zamieszkiwało wiele różnych grup etnicznych, z których większość posługiwała się językiem pokrewnym łacinie.

Sardynia, duża wyspa na zachód od kontynentu włoskiego, miała kulturę charakteryzującą się nuragami, rodzajem masywnej kamiennej wieży, prawdopodobnie do celów obronnych. Wiele znalezisk brązowych statuetek wojowników pokazuje troskę ludności o ochronę przed agresorami, również przy boskim wsparciu zapewnionym przez imponujące kapłanki. Jednak najbliższymi sąsiadami Rzymu na północy byli Etruskowie, którzy mówili językiem zupełnie innym niż jakikolwiek inny lud we Włoszech.

Przez długi czas etruscy królowie rządzili Rzymianami, którzy jednak wyzwolili się od obcych i, odwrotnie, zaczęli podbijać ich terytorium. Stopniowo, od około VI wieku p.n.e. do około 100 roku p.n.e., Rzymianie zdominowali Etrusków, a także grupy etniczne, które nazywamy Włochami.

Jednak poza konfliktem zbrojnym, z którego Rzymianie wyszli zwycięsko, byli oni pod wieloma względami pod wpływem Etrusków, których przewagę w dziedzinie religii i sztuki podziwiali. W rzeczywistości z zadowoleniem przyjęli wymianę kulturalną. Uderzającym przykładem jest to, że Rzymianie zaprosili słynnego etruskiego artystę do udekorowania ich najważniejszej świątyni, poświęconej Jowiszowi, na Kapitolu.

Doskonałość Etrusków w odlewaniu brązu pozostawiła bogate dziedzictwo rzeźby z brązu. Posągi i statuetki były używane jako dary dla bogów w sanktuariach zarówno w Etrurii, jak i w Rzymie, a także w wielu innych częściach Włoch.