Kat i jego żona: życie i śmierć Reinharda Heydricha

Opinie czytelników

Książka przedstawia szczegółową i dobrze zbadaną biografię Reinharda Heydricha, badając jego życie, motywacje i wpływ na nazistowski reżim. Zawiera osobiste spostrzeżenia dzięki wywiadom z jego żoną i przedstawia kontekst historyczny, dzięki czemu jest atrakcyjną lekturą dla osób zainteresowanych historią i socjologią nazistowską.

Dobrze zbadana, zawiera pominięte zdjęcia, dobrze napisana i wciągająca, doskonałe połączenie biografii i socjologii, zapewnia nowe perspektywy, dogłębna analiza mechanizmów nazistowskich, przyjemna dla studentów współczesnej historii Europy, dobra znajomość faktów, przedstawia istotne informacje historyczne.

Pewne uwagi krytyczne dotyczą przedstawiania żony Reinharda jako apologetki, sporadycznego skupiania się na peryferyjnych szczegółach, a nie na głównym temacie, niechlujnych przypisów do fotografii, błędów pojawiających się na początku książki, nie w pełni naukowego tonu, a niektórzy czytelnicy byli sfrustrowani stylem pisania.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hangman and His Wife: The Life and Death of Reinhard Heydrich

Zawartość książki:

Zdumiewająca podróż do serca nazistowskiego zła: portret jednej z najmroczniejszych postaci nazistowskiej elity Hitlera - Reinharda Heydricha, projektanta i wykonawcy Holokaustu, szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, w tym Gestapo - przeplatany komentarzem jego żony, Liny, na podstawie dogłębnych wywiadów autora.

Nazywano go katem Gestapo, „rzeźnikiem Pragi”, z reputacją bezwzględnie skutecznego zabójcy. Był szefem SS i Gestapo, drugim dowódcą po Heinrichu Himmlerze. Jego rozkazy zapoczątkowały pogrom Nocy Kryształowej w 1938 roku, a jako główny planista ostatecznego rozwiązania Hitlera, przewodniczył konferencji w Wannsee, na której szczegóły mordu na milionach Żydów w okupowanej przez nazistów Europie zostały wzniesione toastem z koniakiem.

W książce „The Hangman and His Wife” Nancy Dougherty, a po jej śmierci Christopher Lehmann-Haupt, po mistrzowsku badają, kim był Heydrich i jak doszło do tego, że zrobił to, co zrobił. Widzimy Heydricha od jego wyniosłego muzycznego pochodzenia rodzinnego, przez jego brzydkie dzieciństwo i dorastanie, aż po jego nagłe wypalenie jako obiecującego oficera marynarki wojennej (został zmuszony do rezygnacji z komisji marynarki wojennej po zhańbieniu korpusu biurowego poprzez uprawianie seksu z niezamężną córką dyrektora stoczni i odmowę poślubienia jej).

Dougherty pisze o jego pozornie beznadziejnych perspektywach pracy jako niewykształconego cywila podczas niemieckiej hiperinflacji i bezrobocia, a także o jego wstąpieniu do partii nazistowskiej z powodu przyciągania do nazizmu jego narzeczonej, Liny von Osten, i jej ojca, wraz z plotką o szczepie żydostwa odziedziczonym po ojcu. Śledzimy błyskawiczny awans Heydricha w nazistowskim dowództwie - od majora SS, przez pułkownika, do generała brygady, zanim skończył trzydzieści lat, zastępcy Heinricha Himmlera, rozbudowującego SS, Gestapo i opracowującego plany Rzeszy dotyczące „rozwiązania kwestii żydowskiej”.

I przez cały czas słyszymy głos Liny Heydrich, która była u jego boku aż do jego śmierci w wieku trzydziestu ośmiu lat, żyjąc wewnątrz nazistowskich kręgów wewnętrznych, gdy walcowała z Rudolfem Hessem, kłóciła się z Hermannem Göringiem i piła wino z Albertem Speerem.