Ocena:

Książka „Punishing the Black Body” stanowi dogłębną analizę historycznych kar nakładanych na czarnoskórych mieszkańców kolonialnego Barbadosu i Jamajki. Podważa ona z góry przyjęte wyobrażenia na temat interakcji między czarną ludnością a właścicielami plantacji, koncentrując się zarówno na fizycznych, jak i psychologicznych skutkach tych kar.
Zalety:Książka oferuje szczegółową eksplorację historycznych kar wykraczających poza typowe narracje, a także wprowadza konkretne terminy i narzędzia związane z karami. Zachęca czytelników do zaangażowania się w głębsze implikacje tych kar, w tym ich długotrwałe skutki psychologiczne.
Wady:Czytelnicy z ograniczoną wiedzą historyczną mogą uznać to za wyzwanie, a ci, którzy oczekują uproszczonej narracji o ucisku, mogą być zaskoczeni złożonością i niuansami przedstawionymi w tekście.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Punishing the Black Body: Marking Social and Racial Structures in Barbados and Jamaica
Książka Punishing the Black Body analizuje karne i dyscyplinarne technologie oraz ideologie przyjęte przez rządzące białe elity na dziewiętnastowiecznym Barbadosie i Jamajce. Wśród badań dotyczących Karaibów na podobne tematy, jest to pierwsze, które przygląda się znaczeniom wpisanym w rasowe, genderowe i klasowe ciała otrzymujące karę.
Dawn P. Harris wykorzystuje teorie ciała, aby wyszczególnić sposoby, w jakie państwa kolonialne i ich agenci przywłaszczali sobie fizyczność, aby poniżać czarne ciało, zapewniać nienaruszalność białego ciała i wyznaczać granice społeczne między nimi. Zauważając wyraźne różnice demograficzne i geograficzne między Jamajką a Barbadosem, a także wiele zmian w ramach odrębnych trajektorii gospodarczych, politycznych i społecznych każdej z wysp, Harris nadal stwierdza, że wykroczenia społeczne popełniane przez subalternalne populacje obu wysp przyniosły drakońskie formy kar mające na celu utrzymanie hierarchii społeczno-rasowej.
Jej badania obejmują takie tematy, jak obcinanie włosów, ustawa o emigracji z Barbadosu z 1836 r. i inne przepisy karne, represje państwowe po buncie w Morant Bay na Jamajce w 1865 r., stosowanie bata i bieżni w więzieniach i domach poprawczych, a także metody nadzoru, policji i ograniczania swobody przemieszczania się.
Skupiając się na znaczeniach przypisywanych zdyscyplinowanemu i karanemu ciału, Harris przypomina nam, że przejścia między niewolnictwem, terminowaniem i postemancypacją nie były tylko serią abstrakcyjnych zjawisk sygnalizujących zmiany w dominującym porządku rzeczy. Dla dużej części populacji tych wysp te czasy dramatycznych zmian były fizycznie odczuwalne.