Kaplica

Opinie czytelników

Książka jest złożoną mieszanką historii sztuki i osobistej narracji, koncentrując się przede wszystkim na emocjonalnej podróży wdowy o imieniu Elizabeth, która porusza się po swojej przeszłości i tajemnicach miłości, straty i odkrywania siebie. Zawiera humor, głębię postaci i spostrzeżenia kulturowe, szczególnie związane z Giotto i sztuką włoską, choć niektórzy czytelnicy uważają, że odniesienia do sztuki są przytłaczające.

Dobrze napisana, z humorem, angażującymi postaciami, wciągającą fabułą i bogatymi opisami włoskiej sztuki i kultury. Wielu czytelników uznało ją za poruszającą i prowokującą do myślenia, oferującą wgląd w relacje i rozwój osobisty. Jest uważana za zabawną i zachwycającą, co sprawia, że dla wielu jest to książka, która przykuwa uwagę.

Niektórzy czytelnicy uważali, że historia jest zagmatwana bez znajomości włoskiej sztuki, a częste nawiązania do historii sztuki mogą zakłócać tok narracji. Krytyka pojawia się w odniesieniu do rozwoju postaci, szczególnie w przypadku postaci drugoplanowych, które czują się niedostatecznie wykorzystane. Pojawiają się skargi na powierzchowne dialogi, brak głębi w niektórych obszarach i rozdźwięk w przedstawieniu kobiecej bohaterki przez męskiego autora.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Chapel

Zawartość książki:

Niedawno owdowiała, nieszczęśliwie utknęła na drogiej wycieczce po Włoszech, Elizabeth Berman staje twarzą w twarz z pierwszym udokumentowanym obrazem łzy w historii ludzkości, a w obecności tej płaczącej matki i zatrzymującego towarzystwa znanych i anonimowych kobiet namalowanych przez Giotta w kaplicy Arena, budzi się z możliwością, że nie jest stracona.

Mitchell zostawił mi wszystko, tak jak obiecał. „Wszystko”, lubił powtarzać podczas swojego ostatniego miesiąca na kanapie, »wszystko będzie twoje«, jakby jeszcze nie było. Zostałam z tym i dwójką dorosłych dzieci, które nie mogły tolerować mojego samotnego siedzenia w domu - przyznaję, raczej zbyt często w obszernej różowej flanelowej koszuli nocnej i zielonym kardiganie, który Mitchell miał na sobie w popołudnie, kiedy zmarł.

W ten sposób Elizabeth trafia na wycieczkę, która lepiej pasuje do jej zmarłego męża, badacza Dantego. Mitchell zaplanował trasę jako niespodziankę na ich trzydziestą piątą rocznicę ślubu.

Gdy tylko Elizabeth przybywa do Padwy, jej wysiłki zmierzające do zarezerwowania biletu do domu napotykają na przeszkody w postaci agresywnie wspierających ją dzieci, niezrozumiałej włoskiej obsługi hotelowej i perspektywy utraty pokaźnej sumy pieniędzy.