Kapitał kulturowy - Powstanie i upadek kreatywnej Wielkiej Brytanii

Opinie czytelników

Cultural Capital autorstwa Roberta Hewisona stanowi szczegółową analizę ewolucji i wyzwań stojących przed brytyjskimi publicznymi programami artystycznymi, szczególnie w trakcie i po erze New Labor. Autor omawia początkową ekscytację związaną ze wsparciem rządowym dla sztuki, późniejsze niepowodzenia i konflikty biurokratyczne, a także wpływ wydarzeń takich jak ceremonie olimpijskie w 2012 roku. Hewison ostatecznie opowiada się za wznowieniem publicznych inwestycji w sztukę w celu wspierania kreatywnych, oddolnych ruchów.

Książka oferuje doskonałą narrację i analizę roli sztuki w tożsamości kulturowej i krytyce. Jest pouczająca zarówno dla liderów sztuki, jak i odbiorców, łącząc akademickie spostrzeżenia z przystępnym językiem. Wielu recenzentów gorąco ją poleca, uznając ją za niezbędną lekturę dla osób zainteresowanych skrzyżowaniem sztuki, polityki i społeczeństwa.

Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książka mogłaby skorzystać na ściślejszej redakcji ze względu na powtórzenia i brak jasności w niektórych argumentach. Istnieją obawy dotyczące oscylacji Hewisona między różnymi punktami widzenia na publiczne finansowanie sztuki.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Cultural Capital - The Rise and Fall of Creative Britain

Zawartość książki:

Wielka Brytania rozpoczęła XXI wiek przekonana o swojej kreatywności.

Przez całą erę Nowej Partii Pracy sztuki wizualne i performatywne, muzea i galerie były nieustannie promowane jako bodziec do ożywienia gospodarczego kraju, rewolucji postindustrialnej, w której wydatki na kulturę rozwiązałyby wszystko, od upadku narodowego po przestępczość. Tony Blair ogłosił to „złotym wiekiem”.

„Jednak pomimo ogromnych inwestycji, odbiorcy sztuki pozostali uprzywilejowaną mniejszością. Co więc poszło nie tak? W książce Cultural Capital wiodący historyk Robert Hewison przedstawia dogłębny opis tego, jak kreatywna Wielka Brytania straciła swoją drogę.

Od Cool Britannia i Millenium Dome po Igrzyska Olimpijskie i nie tylko, pokazuje, jak kultura stała się towarem i jak obsesyjny menedżeryzm tłumił kreatywność. W odpowiedzi na porażki Nowej Partii Pracy i środki oszczędnościowe rządu koalicyjnego, Hewison opowiada się za nowymi relacjami między polityką a sztuką.