Kant i możliwość postępu: Od nowoczesnych nadziei do postmodernistycznych lęków

Oryginalny tytuł:

Kant and the Possibility of Progress: From Modern Hopes to Postmodern Anxieties

Zawartość książki:

Immanuel Kant (1724-1804) zmienił filozoficzny, kulturowy i religijny krajobraz nowoczesnej Europy. Podkreślając priorytet praktycznego rozumu i moralnej autonomii, radykalnie oryginalny opis ludzkiej podmiotowości Kanta ogłosił nowe imperatywy etyczne i wzbudził nowe nadzieje polityczne.

Niniejszy zbiór esejów bada centralne znaczenie postępu w filozoficznym projekcie Kanta i kwestionowane dziedzictwo wiary Kanta w zdolność rozumu do rozwoju nie tylko naszego naukowego zrozumienia i sprawności technologicznej, ale także naszego życia moralnego, politycznego i religijnego. W związku z tym pierwsza połowa tomu bada wiele aspektów myślenia Kanta o postępie, podczas gdy pozostałe eseje koncentrują się na jednym lub dwóch myślicielach, którzy odgrywają kluczową rolę w postkantowskiej filozofii niemieckiej: J. G.

Herder (1744-1803), J.

G. Fichte (1762-1814), G.

W. F. Hegel (1770-1831), S ren Kierkegaard (1813-1855), Friedrich Nietzsche (1844-1900), Walter Benjamin (1892-1940) i Martin Heidegger (1889-1976).

Ta dwuczęściowa struktura odzwierciedla główną tezę tomu, że Kant inauguruje charakterystyczną tradycję teoretyczną, w której ludzka historyczność ma kluczowe znaczenie dla filozofii politycznej. Badając początki i metamorfozy tej niezwykle wpływowej tradycji, tom oferuje aktualne spojrzenie na fundamentalne pytania w epoce coraz bardziej podejrzliwej wobec oświeceniowej obietnicy powszechnego racjonalnego postępu. Ma on na celu pomóc nam zmierzyć się z trzema zestawami pytań: (1) Czy nadal wierzymy w możliwość postępu? Jeśli tak, to na jakiej podstawie? Jeśli nie, to dlaczego straciliśmy nadzieję na lepszą przyszłość, która ożywiała poprzednie pokolenia? (2) Czy wiara w postęp jest konieczna dla utrzymania dzisiejszego liberalno-demokratycznego porządku? Czy kosmopolityczna wizja polityki ostatecznie zależy od wiary w stopniową, asymptotyczną realizację tego wzniosłego celu przez ludzkość? (3) A jeśli nie wierzymy już w postęp, to czy możemy wyzbyć się nadziei bez popadania w rozpacz?