Kanibalizacja queer: kino brazylijskie od 1970 do 2015 roku

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Cannibalizing Queer: Brazilian Cinema from 1970 to 2015

Zawartość książki:

Poprzez analizę współczesnej brazylijskiej produkcji filmowej, Cannibalizing Queer: Brazilian Cinema from 1970 to 2015 omawia, które reprezentacje queer są wymazywane, a które uznawane w złożonych procesach kulturowej translacji, adaptacji i „pożerania”, które definiują brazylijskie rozumienie seksualnych dysydentów i mniejszości. João Nemi Neto przekonuje brazylijskie studia nad kinem do uznania znaczenia modernizmu lat 20. i antropografii, konceptualnego trybu kanibalizmu, do przyjęcia i ekstrapolacji perwersyjnej formy absorpcji i podniesienia stawki na teorię queer i postkolonializm oraz do wykazania, w jaki sposób są one kluczowe dla rozwoju tradycji queer w kinie brazylijskim.

W pięciu rozdziałach i dwóch „zwiastunach” Nemi Neto rozumie termin „queer” poprzez jego polityczny wymiar, ponieważ analizowane przez niego filmy przedstawiają postacie, które nie pasują ani do amerykańskiej polityki coming-outu, ani do brazylijskiej polityki tożsamości. Niemniej jednak filmy te są queerowe właśnie dlatego, że queerowe doświadczenia i uczucia eksplorowane w tych filmach niekoniecznie nalegają na identyfikację postaci jako konkretnej tożsamości seksualnej lub płciowej. Dlatego też zwrócenie uwagi na postacie w wyjątkowym filmowym świecie podnosi stawkę w kilku kwestiach, które zależą od formy filmowej, narracji i reprezentacji. Nemi Neto przeprowadza wywiady z João Silvério Trevisanem i analizuje jego twórczość, a także analizuje filmy takie jak AIDS o furor do sexo explícito (AIDS: furor of explicit sex, 1986) i Dzi Croquetes (Dzi Croquetes, 2009), aby teoretyzować na temat produktywnego nakładania się queer i antropofagii. Co więcej, analizowane tu filmy przedstawiają queerowe reprezentacje alternatywne zarówno wobec homonormatywności, jak i heteronormatywności jako formy oporu, w tym samym czasie, gdy uprzedzenia i heteronormatywność pozostają obecne we współczesnych brazylijskich praktykach społecznych.

Studenci i badacze kina i mediów, studiów queer, brazylijskiego modernizmu i studiów latynoamerykańskich docenią to, co jeden z pierwszych czytelników nazwał „punktem wyjścia dla wszystkich przyszłych badań nad brazylijskim kinem queer”.