Kampania w Europie na rzecz wolnej Indonezji: indonezyjscy nacjonaliści i światowy ruch antykolonialny w latach 1917-1931

Oryginalny tytuł:

Campaigning in Europe for a Free Indonesia: Indonesian Nationalists and the Worldwide Anticolonial Movement, 1917-1931

Zawartość książki:

Oferując ważne nowe spojrzenie na indonezyjską walkę o niepodległość, to szczegółowe studium bada międzynarodową działalność w stolicach międzywojennej Europy Perhimpoenan Indonesia (PI), indonezyjskiej nacjonalistycznej organizacji studenckiej z siedzibą w Holandii. Działając w tętniącym życiem środowisku politycznym, PI współdziałała z potężnymi ruchami i organizacjami, takimi jak Komintern i Indyjski Kongres Narodowy, a także z małymi grupami nacisku, takimi jak algierska Toile Nord-Africaine. Książka pokazuje, że polityczne przebudzenie indonezyjskich elit powinno być rozumiane nie tylko jako rdzenna odpowiedź na holenderskie rządy, ale także jako część globalnych ruchów i walk antykolonialnych.

Koncentrując się na okresie między 1917 a 1931 rokiem, książka przedstawia rosnącą świadomość indonezyjskich studentów na temat antykolonialnych walk toczonych gdzie indziej i opisuje, w jaki sposób studenci ci próbowali nawiązać osobiste relacje z różnymi ruchami antykolonialnymi w miastach w całej Europie. W ten sposób studium oferuje nowe spojrzenie na działalność Mohammada Hatty w ramach Ligi Przeciwko Imperializmowi, rzuca światło na mało znaną indonezyjską społeczność w Paryżu i daje pełniejszy obraz międzynarodowej reakcji na komunistyczną rewoltę na Jawie i Sumatrze w latach 1926-1927.

Książka koncentruje się na aspiracjach i przygodach kilku członków PI. Śledzimy ich osobiste podróże do miast takich jak Z rich, Paryż, Bruksela i Berlin, podczas których nawiązywali kontakty, dołączali do stowarzyszeń i uczestniczyli w międzynarodowych konferencjach. Analizowana jest tutaj złożona rzeczywistość budowania ruchu, wykraczająca poza powierzchowne sugestie dotyczące kontaktów i współpracy. Co więcej, bada dynamikę pomiędzy różnymi ruchami na arenie międzynarodowej. Pomimo propagandowych twierdzeń o harmonii i solidarności, różne siły antykolonialne miały rozbieżne interesy i strategie. Mimo że Indonezyjczycy byli zdeterminowani, by obrać własny kurs, ich sukces zależał od dostępności możliwości politycznych i zasobów na szerszej europejskiej scenie antykolonialnej.

Wreszcie, badanie pokazuje, że działania PI odbiły się szerokim echem w indonezyjskim krajobrazie politycznym, gdzie z wielkim zainteresowaniem śledzono nową współpracę w Europie. W ten sposób książka oferuje nowe odkrycia dla wielu odbiorców - zarówno Indonezyjczyków, jak i badaczy oporu antykolonialnego.