Kampania nad Tagiem w 1809 r.: Sojusz w niebezpieczeństwie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Tagus Campaign of 1809: An Alliance in Jeopardy

Zawartość książki:

Jest to historia pierwszej angielsko-hiszpańskiej kampanii przeciwko Francuzom podczas wojny na Półwyspie Apenińskim - poprzednia próba rozpoczęcia wspólnych operacji podczas niefortunnej wyprawy sir Johna Moore'a na Iberię zakończyła się niepowodzeniem, zanim sojusznicy zdążyli się zjednoczyć. Nie minęło wiele czasu, nim konsekwencje niepowodzenia Wielkiej Brytanii w jej pierwszej wyprawie na Półwysep Iberyjski ustabilizowały się, a już rozpoczęła się druga - sir Arthur Wellesley wylądował w Lizbonie 21 kwietnia 1809 roku. Głównym celem Wellingtona było wyzwolenie Portugalii od tego, co w tamtym czasie było niewielkim, ale znaczącym francuskim najazdem na północy kraju. Osiągnąwszy ten cel, brytyjski dowódca zdecydował się przekroczyć granice swojej misji, wyznaczone przez Castlereagha, i wkroczyć na terytorium Hiszpanii, aby połączyć się z armią Gregorio de la Cuesta nad Tagiem, a jego celem było odepchnięcie armii Victora od portugalskiej granicy i ostatecznie wyzwolenie Madrytu. Mimo całego znaczenia obecności Wellingtona, można śmiało powiedzieć, że Cuesta był głównym bohaterem kampanii nad Tagiem. Był to dość trudny charakter, który w 1808 r. podpadł rządzącej Hiszpanią Juncie Suprema i przebywał w areszcie domowym w oczekiwaniu na proces w czasie, gdy hiszpańskie armie zostały opanowane przez Napoleona podczas jego zimowej kampanii w latach 1808-1809.

Tylko ze względu na rozpaczliwą sytuację Hiszpanii Junta zdecydowała się zwolnić Cuestę z więzienia w Méridzie i pozwolić mu zebrać siły uderzeniowe, które nazwał Armią Estremadury. To właśnie z tą armią rozpoczął trudne zadanie powstrzymania Francuzów przed przekroczeniem południowego brzegu Tagu na początku 1809 roku. Do tego czasu Junta zasiadała w Sewilli, z radością wspierając próby Cuesty powstrzymania francuskiego natarcia na południe, ale postrzegając go jako zagrożenie dla kontynuacji ich samozwańczego bezkrólewia jako gubernatorów Hiszpanii. Kiedy Wellesley wkroczył do Hiszpanii, Junta dostrzegła okazję do wykorzystania Brytyjczyków jako partnerów w planie pozbycia się kłopotliwego generała, a ich quid pro quo było mianowanie brytyjskiego generała najwyższym dowódcą sojuszniczym. J. H. Frere, były pełnomocnik Wielkiej Brytanii w Hiszpanii, wkrótce zaczął ochoczo pomagać Juncie w jej intrygach, a jego przyjaciele w Sewilli mianowali go głównym oficerem łącznikowym z Brytyjczykami. Tak więc sprawy toczyły się dalej, podczas gdy Cuesta starał się zbudować relacje robocze z Wellesleyem w terenie, ale niewątpliwie Hiszpan słyszał o intrygach przeciwko niemu. Jeśli tak, może to wyjaśniać to, co niektórzy autorzy nazywają brakiem współpracy z brytyjskimi sojusznikami.

Jednak kampania nad Tagiem w 1809 roku mogłaby się nie odbyć, gdyby Cuesta nie był jedyną przeszkodą dla postępów Victora w kierunku Gwadiany i dalej w pierwszym kwartale 1809 roku. Badanie hiszpańskich archiwów daje czytelnikowi możliwość zobaczenia, jak bardzo Cuesta przyczynił się do kampanii nad Tagiem, pomimo nikczemnej niesubordynacji generała Venegasa i spisku w Londynie i Sewilli przeciwko niemu; wszystko to mogło służyć wygaszeniu rodzącego się sojuszu angielsko-hiszpańskiego. Wszystkie główne wydarzenia kampanii są szczegółowo omówione, w tym oczywiście bitwa pod Talaverą, a także opisy bitew pod Medellin i Almonacid, oprócz wielu szczegółów dotyczących mniej znanych aspektów, a całość jest poparta wieloma mapami.