Kamienna twarz

Opinie czytelników

Książka „The Stone Face” autorstwa Williama Gardnera Smitha jest powszechnie uważana za błyskotliwą i ponadczasową eksplorację rasy i tożsamości, osadzoną na tle Paryża lat 60-tych. Porusza złożone tematy rasizmu, wygnania i konfliktów osobistych poprzez podróż afroamerykańskiego pisarza.

Książka opisywana jest jako lektura obowiązkowa, świetnie napisana i niezwykle aktualna nawet 60 lat po jej publikacji. Oferuje głęboki wgląd w ludzkie doświadczenia i uniwersalność bigoterii. Wielu recenzentów chwali fabułę i rozwój postaci, podkreślając wciągającą narrację, która skłania do głębokiej refleksji nad kwestiami społecznymi.

Niektórzy czytelnicy uznali część książki za nużącą, sugerując, że jej tempo może zniechęcić niektórych do czerpania z niej pełnej przyjemności. Ponadto, choć książka jest chwalona za swoją głębię, ujawnia również bolesną rzeczywistość dotyczącą rasizmu, która może być niewygodna dla niektórych czytelników.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Stone Face

Zawartość książki:

Romans o rasizmie, tożsamości i życiu bohemy pośród napięć i przemocy we Francji z czasów wojny algierskiej, a także jedna z najwcześniejszych opublikowanych relacji z masakry w Paryżu w 1961 r..

Po raz pierwszy opublikowana w 1963 roku, The Stone Face opowiada historię młodego Afroamerykanina, który schronił się przed amerykańskim rasizmem we Francji, tylko po to, by odkryć, że jest współwinny rasistowskiego porządku innego rodzaju. Simeon Brown, dziennikarz, który jako nastolatek stracił oko w rasistowskim ataku, żyje w swojej rodzinnej Filadelfii w stanie agonalnego napięcia, a po brutalnym spotkaniu z kilkoma białymi marynarzami na urlopie na lądzie, postanawia spakować się i wyjechać do Paryża, znanego jako bezpieczna przystań dla czarnych artystów i intelektualistów. Początkowo Miasto Światła wydaje się Simeonowi niemal idylliczne: Może robić, co chce i chodzić, gdzie mu się podoba, bez strachu. Na ulicach spotyka Babe, długoletnią czarnoskórą amerykańską imigrantkę, która przedstawia mu całą kadrę interesujących przyjaciół - wśród nich Chestera Himesa, Jamesa Bensona, słynnego czarnoskórego powieściopisarza na emeryturze, oraz Marię, tajemniczą polską aktorkę i ocalałą z obozu koncentracyjnego, która czeka na operację, aby nie oślepnąć.

Wkrótce jednak Simeon odkrywa, że Paryż nie jest rasową krainą czarów, za jaką go uważał - nie wtedy, gdy Algierczycy są napadani, bici na ulicach, wysyłani do ośrodków zatrzymań i ostatecznie masowo zabijani w masakrze w Paryżu w 1961 roku - a jego przyjaźń z Hosseinem, algierskim radykałem, doprowadzi go do zrozumienia, że nie może dłużej pozostać biernym widzem francuskiej niesprawiedliwości i że musi zdecydować, gdzie naprawdę leży jego lojalność.