Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 13 głosach.
Oryginalny tytuł:
Stone: An Ecology of the Inhuman
Zawartość książki:
Stone mapuje siłę, żywotność i historie w naszej najbardziej przyziemnej materii, kamieniu. Przez zbyt długi czas kamień służył jako niezbadana metafora "naprawdę prawdziwej", tępej rzeczowości, surowej nagany natury. Jednak średniowieczni pisarze wiedzieli, że kamienie spadają wraz z ogniem z nieba, wyłaniają się z podziemnego romansu żywiołów, spadają wzdłuż koryt rzek z Edenu, współpracują z murarzami, którzy budują z nich światy. Taki ruch sugeruje ekologiczne uwikłanie i niemal stworzone życie mineralne.
Choć czas geologiczny może sprawić, że zaczniemy się zastanawiać, Jeffrey Jerome Cohen twierdzi, że wytrzymałość kamienia jest również zaproszeniem do postrzegania świata w kategoriach innych niż ludzkie. Kamień, który nigdy nie jest naprawdę obojętny, stanowi głębokie wyzwanie dla rozczarowań nowoczesności. Jego działanie podważa ludzkie pragnienie bycia oddzielonym od środowiska, bifurkację, która czyni naturę "tam", zwykłym zasobem do rekreacji, konsumpcji i eksploatacji.
Napisana z wielką werwą i elegancją, ta pionierska praca jest godna uwagi nie tylko ze względu na przeplatanie średniowiecza i nowoczesności, ale także jako znaczący wkład w ekoteorię. Składająca się z rozdziałów uporządkowanych według koncepcji - "Geofilia", "Czas", "Siła" i "Dusza" - Cohen płynnie łączy szeroki zakres tematów, w tym potencjał kamienia do przenoszenia ludzi w nieantropocentryczne skale miejsca i czasu, "petryfikację" niektórych kultur, wiadomości, jakie niosą skamieniałości, architekturę Bordeaux i Montparnasse, Yucca Mountain i składowanie odpadów nuklearnych, zdolność kamienia do komunikowania się przez tysiąclecia w strukturach takich jak Stonehenge oraz debaty na temat tego, czy kamienie rozmnażają się i mają dusze.
Pokazując, że to, co często uważa się za najbardziej pozbawioną życia substancję, jest w swoim czasie niespokojne i wiecznie w ruchu, Stone trafnie kończy, zabierając nas do Islandii - krainy, która, jak pisze autor, "przypomina nam, że kamień jak woda jest żywy, że kamień jak woda jest przemijający".
