Kałuża

Opinie czytelników

Książka poetycka Julii Bouwsmy bada bolesną historię osady na wyspie Malaga w Maine, dokumentując eksmisję międzyrasowej społeczności. Wiersze są znane z głębokiego emocjonalnego związku, żywych obrazów i prowokujących do myślenia treści, poruszających tematy wysiedlenia i straty.

⬤ Dobrze napisane i pięknie wykonane wiersze
⬤ głęboka i znacząca eksploracja mało znanego wydarzenia historycznego
⬤ potężne obrazy, które wywołują silne emocje
⬤ przystępne, ale trudne tematy
⬤ angażuje się w ważne kwestie społeczne, takie jak rasizm i wysiedlenia
⬤ idealne do dyskusji i ponownego czytania.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać motywy wysiedlenia i straty za mroczne i żałobne; tematyka może nie być atrakcyjna dla osób niezainteresowanych poezją historyczną lub polityczną.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Midden

Zawartość książki:

W 1912 roku stan Maine przymusowo eksmitował międzyrasową społeczność około czterdziestu pięciu osób z Malaga Island, małej wyspy u wybrzeży Phippsburga w stanie Maine. Chociaż Malaga była ich domem od pokoleń, dziewięciu mieszkańców (w tym cała rodzina Marksów) zostało oddanych do Maine School for the Feeble Minded w Pownal w stanie Maine.

Pozostali starali się znaleźć domy na innych wyspach lub na stałym lądzie, gdzie często byli niemile widziani. Szkoła w Maladze została rozebrana i przebudowana na kaplicę na innej wyspie. Siedemnaście grobów ekshumowano z cmentarza w Maladze, połączono w pięć trumien i ponownie pochowano w Maine School for the Feeble Minded.

Zaledwie rok po rozpoczęciu postępowania eksmisyjnego społeczność Malagi została wymazana. Midden konfrontuje się z wydarzeniami i ponad stuletnim milczeniem, które otaczają ten haniebny incydent w historii Maine.

Wykorzystując szeroką gamę stylów poetyckich - wiersze epistolarne do duchów, wiersze persona, wiersze wymazywania, wiersze wewnętrzne, wywiady i instrukcje, wiersze oprawione zarówno w przeszłość, jak i teraźniejszość - Midden zagłębia się w istotne powiązania między ziemią, tożsamością i narracją i pyta, w jaki sposób możemy wyleczyć pokolenia i spuściznę szkód, które powstają, gdy wszystkie trzy z nich są celowo podejmowane w celu okradzenia ludzi z ich człowieczeństwa. Książka ta jest poetyckim wykopaliskiem straty, rzeźbieniem krajobrazu pamięci oraz pogodzeniem się i hołdem dla duchów, które nosimy i po których stąpamy, często nawet o tym nie wiedząc.