Kalinga Tattoo - starożytne i współczesne ekspresje plemienne

Opinie czytelników

Książka jest bardzo chwalona za piękne zdjęcia i treści informacyjne dotyczące filipińskich tatuaży plemiennych, w szczególności tych z ludu Kalinga. Czytelnicy uważają, że jest to znaczący dodatek do ich kolekcji, odpowiedni zarówno do osobistej przyjemności, jak i jako ekspozycja na stoliku kawowym. Podczas gdy wielu docenia bogate historie kulturowe, niektórzy wspominają o wysokich kosztach jako potencjalnej wadzie.

Pięknie napisana, wysokiej jakości grube strony, oszałamiające zdjęcia, pouczająca treść o filipińskich tatuażach plemiennych, inspirująca dla artystów tatuażu i entuzjastów, odpowiednia jako książka na stolik kawowy, bogate spostrzeżenia kulturowe i historyczne.

Wysoki koszt; niektórzy recenzenci uważali, że cena jest nieco wygórowana.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Kalinga Tattoo - Ancient & Modern Expressions of the Tribal

Zawartość książki:

Tekst w języku angielskim i niemieckim. Jest to fotograficzne arcydzieło, które bada zanikającą sztukę tatuażu plemiennego Kalinga w odległych górach północnych Filipin. Łącząc wizjonerskie talenty wielu międzynarodowych fotografów oraz słowa i historie prawie pięćdziesięciu starszych Kalinga, Kalinga Tattoo jest pierwszą książką, która opowiada historię tej niezwykle bogatej tradycji rdzennej sztuki ciała, która ma prawdopodobnie 1000 lat. Oto rzadka skarbnica motywów tatuażu, odmian i interpretacji, które mogą ujawnić nowe perspektywy dla każdego zainteresowanego tatuatora. Podróż rozpoczyna się od pierwszego spotkania antropologa tatuażu dr Larsa Krutaka z ostatnim tatuażystą Kalingi, 91-letnim Whang-Odem, po którym następuje poruszająca poezja i pieśń wytatuowanego autora Kalingi i starszego Natividada Sugguiyao. Narracje Sugguiyao zapewniają wewnętrzną perspektywę dotyczącą historii i znaczenia Kalinga batok (tatuażu) i ustanawiają nowe sposoby odczytywania wiadomości zakodowanych w tej starożytnej formie sztuki skóry. Krutak kontynuuje historyczną eksplorację zatytułowaną „Historia sztuki tatuażu Kalinga”, która koncentruje się na tych instytucjach kulturowych, które były głęboko powiązane z samym tatuażem Kalinga. Dramatyczne zdjęcia wytatuowanych mężczyzn i kobiet wykonane w ciągu ostatnich 100 lat oraz kolorowe wiejskie sceny i krajobrazy podkreślają ten rozdział.

Szczegółowe studium Larsa na temat znaczenia tatuażu Kalinga rozpoczyna się od ilustrowanej dyskusji na temat motywów artystycznych, które składają się na sztukę tatuażu Kalinga. Ten rozdział, „Motywy tatuażu Kalinga”, jest absolutnie obowiązkową lekturą dla każdego, kto szuka wiedzy (duchowej lub innej) o prawdziwych korzeniach plemiennych praktyk tatuażu, które dziś w dużej mierze zanikają na całym świecie. Ponieważ kultura wojowników, polowanie na głowy i rytuały religijne przenikały niemal każdy aspekt praktyki tatuażu Kalingi, „Warrior Culture of the Kalinga” koncentruje się na tych zwyczajach. Krutak opowiada o swoich doświadczeniach z wojownikami Kalinga (starymi i nowymi) i tchnie życie w dawno zapomnianą literaturę Kalinga obracającą się wokół ofiar z ludzi i innych ceremonii związanych z polowaniem na ludzi. Charakter badań jest znakomity i cudownie szczegółowy, a słowa (i działania) jego informatorów Kalinga są naprawdę niezapomniane. Po tych tekstach następuje niezwykle piękna wystawa fotograficzna ostatniego pokolenia wojowników Kalinga w żywych kolorach, którzy zdobyli swoje tatuaże na polu bitwy. „The Last Kalinga Tattoo Artist” przygląda się życiu i pracy Whang-Od, ostatniej Kalingi mambabatok lub tatuażystki, która poświęciła swoje życie sztuce swoich przodków.

Krutak, który mieszkał z mistrzynią przez prawie dwa tygodnie, po raz pierwszy w historii ujawnia biografię tej wyjątkowej kobiety, która przez ponad siedemdziesiąt lat obrabiała skóry niezliczonych pokoleń mężczyzn i kobiet Kalinga za pomocą cierni i innych naturalnych narzędzi. Wreszcie, „Mark of the Four Waves Tribe” dokumentuje artystyczne osiągnięcia rosnącej liczby młodych Filipińczyków, z których każdy od 1998 roku podjął świadomy, indywidualny wysiłek, aby ożywić rdzenne tradycje tatuażu Kalingi i innych ludów plemiennych Filipin. Niezależnie od tego, czy chodzi o ręczne tatuowanie, ręczne wypalanie, czy też pracę maszynową, poświęcenie plemienia na rzecz „Ruchu” zaowocowało rewitalizacją zużytych plemiennych wzorów za pomocą nowych koncepcji projektowych, które zaczynają zbliżać się do wieloletnich osiągnięć polinezyjskich artystów, którzy na początku lat 80. kierowali renesansem tatuażu na Pacyfiku. Dla Krutaka i Sugguiyao, Plemię reprezentuje to, co najlepsze we współczesnej kulturze tatuażu plemiennego, ponieważ dynamicznie wyraża trwałą siłę sprawdzonych w czasie, niezatartych tradycji, które mocno zakotwiczają rdzenne i nowoczesne koncepcje tożsamości na skórze, aby wszyscy mogli je zobaczyć.