Kakafonie: Ekskrementalny kanon literatury francuskiej

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Cacaphonies: The Excremental Canon of French Literature

Zawartość książki:

Badanie, dlaczego w dziełach literackich, które mają znaczenie, jest tak dużo fekaliów

Cacaphonies poważnie traktuje fekalia i ich miejsce w literaturze. Czytelnicy i krytycy zbyt długo ignorowali istotną rolę ekskrementów we francuskim kanonie XX i XXI wieku. Annabel L. Kim, rzucając zdecydowane wyzwanie tendencji do postrzegania tej literatury przez pryzmat odkażających abstrakcji, podejmuje się uważnej lektury kluczowych autorów, aby argumentować na rzecz kału jako figury radykalnej równości, zarówno obiektu literackiego, jak i refleksji nad samą literaturą, bez której studia literackie są zubożone i jałowe.

Podążając śladem fekaliów w dziełach Céline'a, Becketta, Geneta, Sartre'a, Durasa i Gary'ego oraz współczesnych autorów Anne Garréty i Daniela Pennaca, Kim pokazuje, że gówno, dalekie od zniknięcia z kanonu po okresie wczesnonowożytnym, pozostaje obecne w nowoczesnej i współczesnej literaturze francuskiej. Argumentuje, że całe gówno w kanonie wyraża wezwanie do demokratyzacji literatury, czyniąc literaturę dla wszystkich, tak jak gówno jest dla (lub ze) wszystkich. Zwraca uwagę na jego obecność w tym cenionym elemencie francuskiej tożsamości, traktując je jako nieustannie wypowiadane pragnienie zamanifestowania uniwersalności, do której Francja aspiruje - zawartej w sloganie Liberté, égalité, fraternité - ale której nie udaje jej się zrealizować. W gównie istnieje konkretny uniwersalizm, który przemierza ciała z lekceważeniem ucieleśnionych różnic.

Kakafonie przypominają nam, że literatura i zawarte w niej idee nie mogą być oddzielone od cielesnych otoczek, które je tworzą i przyjmują. W ten sposób ujawnia estetyczny, polityczny i etyczny potencjał gówna oraz jego zdolność do przekształcania literatury i życia.