Kaftany bezpieczeństwa i pieniądze na lunch: 10-latek na oddziale psychiatrycznym

Opinie czytelników

Wspomnienia Katyi Cengel, „Straitjackets and Lunch Money”, oferują mocną i złożoną narrację badającą jej doświadczenia z dzieciństwa na pediatrycznym oddziale psychosomatycznym z powodu zaburzeń odżywiania. Książka łączy jej podwójną perspektywę zarówno jako dziecka, jak i dorosłego dziennikarza, zapewniając wgląd w kwestie zdrowia psychicznego, dynamiki rodzinnej i leczenia zaburzeń odżywiania.

Pamiętnik jest fascynujący i głęboko wnikliwy, łącząc humor z ciężkimi tematami. Czytelnicy doceniają płynne przejścia między perspektywą dziecka a spostrzeżeniami dorosłego dziennikarza. Książka jest dobrze napisana, emocjonalna i pouczająca, dzięki czemu jest zrozumiała dla szerokiego grona odbiorców. Zapewnia rzadkie spojrzenie na kwestie zdrowia psychicznego dzieci i błędy systemu opieki zdrowotnej, jednocześnie demonstrując odwagę i wrażliwość autora.

Niektórzy czytelnicy zauważają, że treść może być trudna i bolesna, ponieważ porusza ciężkie tematy traumy i zaburzeń odżywiania. Złożoność narracji może być dla niektórych wyzwaniem, a emocjonalny ciężar historii wymaga od czytelnika pewnego poziomu gotowości.

(na podstawie 28 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Straitjackets and Lunch Money: A 10-Year-Old in a Psychosomatic Ward

Zawartość książki:

Katya Cengel została pacjentką numer 090 71 51 na Oddziale Psychosomatycznym Roth w Szpitalu Dziecięcym w Stanford w 1986 roku. Miała 10 lat. Przytłoczona poczuciem porzucenia, bezwartościowości i gniewu z powodu konieczności opieki nad cierpiącym na depresję ojcem, chciała uciec. Znalazła to w jedyny znany jej sposób - głodząc się.

Trzydzieści lat później Katya, obecnie dziennikarka, odkrywa, że jej młody wiek nie był jedyną rzeczą, która sprawiła, że jej pobyt w szpitalu był niezwykły. Sama idea oddziałów psychosomatycznych, w których pacjenci mają podwójną diagnozę medyczną i psychologiczną, była rewolucyjna, ale w dużej mierze wypadła z łask. Katya dokumentuje to, śledząc lekarzy, psychologów i doradców, którzy kiedyś się nią opiekowali.

To, co przydarzyło się jej w dzieciństwie, opowiedziane jest głosem niespokojnej 10-letniej dziewczynki, którą kiedyś była. Obie narracje rozwijają się jednocześnie. Rezultatem jest poruszająca do głębi relacja o dziecięcej chorobie psychicznej opowiedziana od wewnątrz, przeplatana aktualnymi informacjami od ekspertów w tej dziedzinie.