my mother's tomorrow: dispatches through the lens of Baltimore's Black Butterfly
W 2017 r. dr Kaye rozpoczęła trzyletnie dogłębne badania etnograficzne w dzielnicach Black Butterfly w Baltimore, dokumentując i nagrywając historie społeczności.
W "Mówisz im, że nie jesteśmy niewidzialni, mówisz im, że mamy znaczenie", spotkała kogoś ze społeczności Poe Homes, który napełniał swoje garnki i patelnie wodą z hydrantu przeciwpożarowego po tym, jak społeczność minęła cztery dni bez bieżącej wody, która poprosiła dr Kaye, aby opowiedziała swoją historię, aby ona i mieszkańcy miasta byli "niezapomniani". Ta książka jest dla niej. Jest także dla weteranów, których dr Kaye spotkała i przedstawiła w swojej kolumnie "Baltimore to mój Bejrut", którzy powiedzieli: "Poświęcasz swoje życie, by walczyć za ten kraj, a potem wracasz do domu i tam, gdzie mieszkasz, jest gorzej niż tam, gdzie walczyłeś. To tak, jakby wojna nigdy się nie skończyła". To dla ucznia dziewiątej klasy, który powiedział dr Kaye w "Jestem z Baltimore, już nie żyję", kiedy zapytała go, kim chciałby zostać, gdy dorośnie: "Mój ojciec nie żyje. Mój brat nie żyje. Miałem dwóch kuzynów, zostali zastrzeleni. Moi wujkowie są zamknięci. Kim chcę być, gdy dorosnę? Niczym. Jestem z Baltimore, już nie żyję". To także dla jej rodziców, którzy dorastali w Jim Crow w Południowej Karolinie i każdego dnia starali się przetrwać, a potem, kiedy ją wychowali, nauczyli ją, jak się rozwijać. "Jutro mojej matki" to list miłosny do Baltimore i list miłosny do jej synów.
Przypomina im to, że choć urodzili się ze skrzydłami, Baltimore nauczył ich latać.
