Jungle Fever: Odkrywanie szaleństwa i medycyny w dwudziestowiecznych narracjach tropikalnych

Oryginalny tytuł:

Jungle Fever: Exploring Madness and Medicine in Twentieth-Century Tropical Narratives

Zawartość książki:

Złowieszcza "dżungla" - to nieokreślone i amorficzne miejsce, w którym cywilizacja nie ma przyczółka, a przetrwanie jest zawsze wątpliwe - jest przerażającą scenerią dla niezliczonych dzieł wyobraźni. Filmy takie jak Czas Apokalipsy, programy telewizyjne takie jak Zagubieni i oczywiście historie takie jak Jądro ciemności zadają zasadnicze pytanie, dlaczego nieznany świat przeraża zarówno poszukiwaczy przygód, jak i widzów. W Jungle Fever Charlotte Rogers zagłębia się w pięć książek, które jako pierwsze zdefiniowały dżunglę jako brutalne i szalone miejsce. Czytelnik znajdzie tu miejskich odkrywców zapuszczających się w dzicz, spotykających i żyjących wśród "rdzennych" mieszkańców, a w końcu tracących zmysły.

Kanoniczne dzieła autorów takich jak Joseph Conrad, Andre Malraux, Jose Eustasio Rivera i innych przedstawiają dżungle i pustkowia jako fundamentalnie zepsute i niebezpieczne. Rogers bada, w jaki sposób metody stosowane przez tych autorów do komunikowania fizycznych i psychicznych dolegliwości, które dotykają ich bohaterów, ewoluowały w symbiozie ze współczesną medycyną. Podczas gdy dzicz rzuca wyzwanie europejskim podróżnikom Conrada i Malraux, kwestionując ich cywilizację i stabilność psychiczną, latynoamerykańscy autorzy, tacy jak Alejo Carpentier, zręcznie przekształcają pseudonaukowe teorie w swój największy atut, gdy ich bohaterowie przekształcają szaleństwo w niezbędną iskrę twórczą.

Ostatecznie Jungle Fever sugeruje, że największym horrorem dżungli są nieznane rejony umysłu samego bohatera.