Jung, Irigaray, Individuation: Philosophy, Analytical Psychology, and the Question of the Feminine
W jaki sposób filozofia i psychologia analityczna przyczyniają się do nieprawidłowego kształtowania kobiecości i kobiet? Czy praca Luce Irigaray reprezentuje możliwość indywiduacji dla kobiet, ucieczkę od męskiej projekcji i afirmujące ponowne kształtowanie kobiet? I na czym miałaby polegać indywiduacja kobiet?
Niniejsza praca postuluje nowatorską i wyjątkową relację między Carlem Jungiem a Luce Irigaray. Jej główny argument, że ontologicznie odmienna kobieca tożsamość usytuowana w kobiecym wcieleniu, kobiecej genealogii i kobiecej boskości jest możliwa, rozwija i przekształca Jungowskie pojęcie indywiduacji w kategoriach Irigarayowskiej polityki skoncentrowanej na kobietach. Indywiduacja zostaje ponownie przemyślana jako politycznie naładowana kwestia skupiona wokół różnicy płciowej, skoncentrowana na krytyce Jungowskiej koncepcji kobiecości.
Książka przedstawia Platońską koncepcję kobiecości jako nieładu i argumentuje, że koncepcja ta znajduje się w Jungowskim pojęciu kobiecej animy. Następnie argumentuje, że praca Luce Irigaray podważa koncepcję kobiecości jako nieładu. Jej mimetyczne przyjęcie tej figury kobiecości jest bezpośrednim atakiem na to, co można rozumieć jako kulturowo dominujące rozumienie Zachodu. Luce Irigaray opowiada się za kobiecą boskością, która będzie modelować idealną kobiecość, tak jak męska boskość modeluje męski ideał. Przedstawiając swoje twierdzenia, Luce Irigaray, jak twierdzi książka, rozszerza i rozwija Jungowską ideę indywiduacji.
Jung, Irigaray, Individuation łączy filozofię, psychologię analityczną i psychoanalizę, sugerując, że koncepcja kobiecości Luce Irigaray jest krytyczną rewizją otwartych możliwości ludzkiego bytu wyrażonych w idei indywiduacji Junga. To świeże spojrzenie zaintryguje zarówno naukowców, jak i analityków, zgłębiając różne tradycje, z których wywodzą się Carl Jung i Luce Irigaray.
