Juneteenth (poprawione)

Opinie czytelników

Recenzje „Juneteenth” Ralpha Ellisona odzwierciedlają mieszankę podziwu dla jego stylu pisania i rozczarowania niedokończonym stanem książki. Wielu czytelników docenia zdolność Ellisona do poruszania złożonych tematów związanych z rasą i tożsamością, powtarzając jego wcześniejsze prace, ale uważa, że narracja jest trudna do naśladowania i brakuje jej rozwoju postaci.

Czytelnicy chwalili mistrzowski język Ellisona, bogate obrazy i wnikliwe komentarze na temat stosunków rasowych w Ameryce. Kilku recenzentów uznało ją za niezbędną do zrozumienia czarnej kultury i historii, a wielu doceniło głębię książki i złożone perspektywy, które oferuje. Niektórzy uważają, że stanowi ona ważną kontynuację „Niewidzialnego człowieka”.

W kilku recenzjach zauważono, że „Juneteenth” jest trudny do odczytania, z meandrującymi liniami fabularnymi i nierozwiązanymi łukami postaci ze względu na jego niedokończony charakter. Niektórzy uważali, że nie udało mu się zapewnić rozstrzygającej narracji i wyrazili rozczarowanie, że nie zgłębił w wystarczającym stopniu samego tematu Juneteenth. Ogólnie rzecz biorąc, konsensus był taki, że chociaż książka zawiera cenne spostrzeżenia, jej brak kompletności umniejsza wrażenia z lektury.

(na podstawie 33 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Juneteenth (Revised)

Zawartość książki:

„Ellison dążył do stworzenia Księgi Czarności, literackiej kompozycji tradycji w jej najbardziej wzniosłym i fundamentalnym wydaniu”. --Henry Louis Gates, Jr, TIME.

Od uznanego autora klasycznej powieści „Niewidzialny człowiek”, „Juneteenth” Ralpha Ellisona jest genialnie wykonana, poruszająca i mądra. Z nowym wstępem nagrodzonego National Book Award autora i badacza Charlesa R. Johnsona.

Oto Ellison, mistrz amerykańskiego języka - hiperboli kaznodziei i retoryki polityka, rytmów jazzu i gospel oraz zwykłej mowy - u szczytu swoich możliwości, opowiadający potężną, sugestywną opowieść o marnotrawnym XX wieku.

„Powiedz mi, co się stało, póki jest jeszcze czas”, żąda umierający senator Adam Sunraider od wielebnego A.Z. Hickmana, wędrownego murzyńskiego kaznodziei, którego nazywa Daddy Hickman. W młodości Sunraider był Blissem, sierotą przygarniętą przez Hickmana i wychowaną na kaznodzieję takiego jak on. Jego historia obejmuje spotkania obozowe, na których stał się zmartwychwstałym Łazarzem, aby inspirować wiernych; bardziej zwyczajne radości południowego dzieciństwa; bukoliczne dni jako filmowiec; kochanie się z młodą kobietą na polu w słońcu Oklahomy. A za tym wszystkim kryje się tajemnica: jak to wybrane dziecko stało się człowiekiem, który zaprzeczyłby wszystkiemu, aby osiągnąć swoje cele?