Julian of Norwich w swojej fenomenologii: jej duchowe teksty i ich historyczne konteksty

Oryginalny tytuł:

Julian of Norwich in Her Phenomenology: Her Spiritual Texts and Their Historical Contexts

Zawartość książki:

Zrobiłeś wspaniałe studium Juliana. Początkowe rozdziały są wspaniale zbadane, chociaż brakowało mi wkładu Syon Abbey. Potem pokochałem twoje ostatnie rozdziały, w których przypisy podają tekst Juliana. Szczególnie pochwalam dostrzeżenie aspektu karmelitańskiego, którego, jak sądzę, inni nie dostrzegli.

(Julia Bolton Holloway, Pustelnik Świętej Rodziny, Florencja)

Nowa praca na temat Juliany z Norwich jest zawsze powodem do świętowania, a książka dr Clemmera nie jest wyjątkiem. Czytelnik może śledzić losy Juliany przed, w trakcie i po jej wyjątkowym wizjonerskim doświadczeniu, badając współczesną historię i duchowość z wielu punktów widzenia. Historia jest kontynuowana aż do Edyty Stein w XX wieku. Ta książka zachwyci wszystkich miłośników Juliany, a także innych, którzy chcą ją lepiej poznać i docenić w większej głębi.

(s. Elizabeth Ruth Obbard ODC, Quidenham Carmel, Norwich)

Julian of Norwich in Her Phenomenology angażuje się w pierwotne doświadczenie religijne Juliany z maja 1373 roku.

Jej późniejsza definicja tego objawienia w jej duchowych tekstach.

A ich hermeneutyka wynikała z wielowiekowego kontekstu historycznego. Znaczenie doświadczenia Juliany rozwijało się przez całe jej życie: wraz z jego łaską i poprzez wgląd w jej własne zastosowanie metody fenomenologicznej. Historyczna manifestacja łaskawego doświadczenia Juliany otrzymuje swój najbliższy fenomenologiczny wyraz w jej Krótkim tekście (Amherst) i w jej Długim tekście (Sloane), z ich zbiorową ludzko-boską współpracą. Ale najpierw pojawiają się one fenomenalnie dla Juliany we wzajemnym spojrzeniu wymienianym między jej Bogiem a jej duszą. To dzięki trynitarnemu darowi Bożej miłości, a także dzięki wypełnionej łaską współpracy z innymi, duchowe teksty Juliany zachowują i strzegą jej doświadczenia modlitwy i kontemplacji zakorzenionej w Bogu, a mianowicie w spoczynku ludzkości w Bożej istocie oraz w spoczynku i panowaniu Boga w jej własnej duszy jako najbardziej domowym domu Boga.