Judenrat: Rady żydowskie w Europie Wschodniej pod okupacją nazistowską

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane spojrzenie na książkę, która jest uznawana za ważne źródło informacji na temat komitetów żydowskich (Judenratu) podczas okupacji hitlerowskiej w Polsce. Jest dobrze udokumentowana, ale ma znaczące wady, szczególnie dotyczące polegania na jednym źródle.

Książka jest dobrze udokumentowana, wszechstronna i jest uważana za kluczowe źródło do studiowania historii Judenratu w Europie Wschodniej podczas II wojny światowej. Szczegółowo przedstawia trudną sytuację społeczności żydowskich i podkreśla ich próby ratowania swoich ludzi.

Autor w dużej mierze opiera się na jednym źródle, pamiętniku Pawła Wiedermana, co budzi obawy co do wiarygodności niektórych cytatów i przedstawionych informacji. Krytycy zauważają, że książka nie odnosi się odpowiednio do potencjalnych problemów związanych z poleganiem na tym źródle, w szczególności na zrekonstruowanym charakterze niektórych relacji.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Judenrat: The Jewish Councils in Eastern Europe Under Nazi Occupation

Zawartość książki:

Podczas II wojny światowej ponad pięć milionów Żydów żyło pod rządami nazistów w Europie Wschodniej. W okupowanej Polsce, krajach bałtyckich, na Białorusi i Ukrainie zostali oni pozbawieni własności i „przesiedleni” do gett.

Władze niemieckie ustanowiły w każdym getcie Radę Żydowską (Judenrat) w celu utrzymania minimalnych standardów życia. Judenrat był zobowiązany do wykonywania nazistowskich dyrektyw przeciwko innym Żydom, do dostarczania przymusowej siły roboczej, a ostatecznie do współpracy w Ostatecznym Rozwiązaniu. Czy żydowscy przywódcy gett, którzy również byli ofiarami, pomagali swoim mordercom? Jeśli współpraca z nazistowskimi oprawcami była moralnie możliwa do obrony na pierwszym etapie organizowania gett, to co z późniejszym okresem, kiedy rozpoczęły się deportacje do obozów zagłady? Trunk analizuje sytuacje, w których Rady i policja gettowa były zmuszone do wysyłania własnych społeczności na śmierć.

Niektórzy członkowie Rady wybierali raczej samobójstwo niż dostarczenie list nazistom; inni stosowali taktykę opóźniania. Niektórzy przekazali listy.

Niektórzy dołączyli do swoich rodzin w komorze gazowej. Oceniając winę i niewinność, Trunk nigdy nie pozwala czytelnikowi zapomnieć, że niemożliwe wybory, przed którymi stanęli żydowscy przywódcy, zostały stworzone przez nazistów.