Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Joyce, Chaos, and Complexity
Thomas Rice przekonująco argumentuje, że twórczość Jamesa Joyce'a opiera się postmodernistycznemu podejściu do dwuznaczności: Joyce nigdy nie porzucił przekonania, że rzeczywistość istnieje, niezależnie od ludzkiej zdolności do jej przedstawienia. Umieszczając Joyce'a w kontekście kulturowym, Rice najpierw śledzi wpływ geometrii euklidesowej i nieeuklidesowej na Dublińczyków i Portret artysty jako młodzieńca.
Następnie pokazuje, że kiedy późniejsze innowacje w nauce przekształciły cały światopogląd, Joyce uznał konwencjonalne literackie sposoby reprezentacji za oferujące jedynie arbitralne konstrukcje tej rzeczywistości. Joyce zareagował w Ulissesie, eksperymentując z perspektywą, osadzając projekt i potwierdzając istnienie rzeczywistości.
Rice twierdzi, że Ulisses zapowiada wielorakie napięcia teorii chaosu; podobnie teoria chaosu może służyć jako model do zrozumienia Ulissesa. W Finnegans Wake Joyce realizuje swoją wizję i antycypuje teorie nauki o złożoności poprzez dynamiczne przybliżenie rzeczywistości.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)