Joshua Reynolds: Eksperymenty w malarstwie

Opinie czytelników

Książka jest bardzo chwalona za wnikliwość i jakość badań, choć istnieją mieszane uczucia co do spójności ilustracji.

Inspirująca, przejrzysta, wnikliwa, doskonałej jakości, pouczająca, dobrze wydana, odpowiednia dla studentów i miłośników sztuki.

Niespójność w jakości ilustracji; niektóre są dobrze dopracowane, podczas gdy inne wydają się słabo wykonane.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Joshua Reynolds: Experiments in Paint

Zawartość książki:

Jeden z najważniejszych i najbardziej wpływowych brytyjskich malarzy, Sir Joshua Reynolds (1723-1792) jest słusznie znany ze swoich dynamicznych portretów, przejmujących "fantazyjnych obrazów", ambitnych obrazów historycznych i roli pierwszego prezesa brytyjskiej Royal Academy.

Niniejszy katalog, wydany z okazji wystawy w Wallace Collection w Londynie (12 marca - 7 czerwca 2015 r.), przedstawia świeże spojrzenie na Reynoldsa, skupiając się na jego innowacyjnym, często wysoce eksperymentalnym podejściu do praktyki i materiałów malarskich. Bada jego radykalną manipulację pigmentami, olejami, szkliwami i lakierami oraz śledzi jego eksperymenty z kolorem, tonem i obsługą.

Ujawnia jego ciągłą pokusę przerabiania i poprawiania swoich obrazów, oświetla jego wysoce kreatywne reakcje na nową kulturę wystawienniczą jego czasów i bada jego ciągłe adaptacje sztuki Starych Mistrzów. W ten sposób zachęca nas do spojrzenia na twórczość tego słynnego XVIII-wiecznego brytyjskiego artysty w nowym i często zaskakującym świetle. Analiza techniczna niektórych z najważniejszych obrazów Reynoldsa będzie odkrywcza, a fotografie z bliska i szczegółowe badanie szeregu obrazów - w centrum których znajduje się wybitna kolekcja dzieł artysty z Wallace Collection - rzucą światło na fascynujący i ciągły proces eksperymentowania, który obejmował całą karierę Reynoldsa.

Książka umiejscawia praktykę eksperymentowania Reynoldsa - zarówno w zakresie techniki, jak i tematu - w odniesieniu do tej prowadzonej w wiodących towarzystwach naukowych i edukacyjnych w tamtym czasie, a konkretnie do Josiaha Wedgwooda, jednego z największych oświeceniowych brytyjskich eksperymentatorów w sztuce. Wreszcie, pokazuje, w jaki sposób innowacje Reynoldsa jako malarza były często wynikiem współpracy - częściowo z jego asystentami i uczniami, ale, co ważniejsze, z jego mecenasami i podmiotami, z którymi nieustannie badał możliwości gestu, ekspresji, wydajności i odgrywania ról.