Joseph Beuys--Manresa: A Spiritual Geography
Pierwsze performanse Josepha Beuysa były radykalnym punktem zwrotnym dla sztuki XX wieku. Beuys postrzegał sztukę jako działanie transformacyjne, które jest zarówno osobiste, jak i wspólnotowe, a jego rozszerzona praktyka artystyczna obejmowała duchowość, osobistą mitologię, struktury polityczne i materiały symboliczne.
W przypadku Manresy, jednej z jego legendarnych akcji performatywnych, która miała miejsce 15 grudnia 1966 roku w D sseldorfie, współpracował z duńskimi artystami Henningiem Christiansenem i Bjornem N rgaardem. W 1994 roku ci dwaj artyści wykonali nową wersję utworu jako Manresa Hauptbahnhof. Spektakl odbył się w Manresie, mieście, które zarówno dało nazwę oryginalnej akcji, jak i było miejscem, w którym święty Ignacy Loyola miał objawienia, które doprowadziły go do napisania Ćwiczeń duchowych, które Beuys uważał za niezbędną lekturę.
Ta książka, upamiętniająca setną rocznicę urodzin artysty, prezentuje nigdy wcześniej niewidziane materiały z dwóch występów, w tym teksty, obrazy, scenariusze i rysunki przygotowawcze, a wkład naukowców i krytyków oferuje dalszy wgląd. Friedhelm Mennekes, krytyk sztuki i ksiądz jezuita, analizuje ignacjański odcisk w twórczości Beuysa, jednocześnie wyjaśniając jej duchową złożoność, wykraczając poza popularną wizję artysty jako szamana.
Pilar Parcerisas analizuje duchową geografię Beuysa, wyjaśniając znaczenie miasta Manresa w jej obrębie, a także określając fizyczne i mistyczne współrzędne Eurazji, miejsca, które zawsze było obecne w twórczości Beuysa. Dokonując przeglądu cech Manresy, Klaus-D. Pohl odnosi się również do paradoksalnego związku między mistycyzmem Beuysa a neodadaistami z Fluxusu.
Współpracownik Beuysa, Bj rn N rgaard, wspomina swój czas pracy z niemieckim artystą i zastanawia się nad ścieżkami, które otworzył. Wreszcie, historyk sztuki Harald Szeemann rozważa możliwość wyzwolenia polityki poprzez duchowość.