John Tyler, przypadkowy prezydent

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają złożony obraz prezydentury Johna Tylera przedstawiony w analitycznej biografii autorstwa Edwarda P. Crapola. Chociaż książka jest chwalona za narrację i eksplorację myśli politycznej Tylera i jego osiągnięć w polityce zagranicznej, jest również krytykowana za brak głębi w aspektach osobistych i nadmierną obronę spuścizny Tylera. Recenzenci podkreślają, że choć książka rzuca światło na wkład Tylera, szczególnie w ustanowienie sukcesji prezydenckiej, to stara się zrównoważyć to z mroczniejszymi aspektami jego charakteru i działań, szczególnie związanych z niewolnictwem i jego późniejszym poparciem dla Konfederacji.

⬤ Dobrze napisana i przemyślana narracja.
⬤ Dogłębna analiza prezydentury Tylera i kontekstu politycznego.
⬤ Podkreśla historyczne znaczenie precedensu Tylera dla sukcesji prezydenckiej.
⬤ Zapewnia wgląd w inicjatywy polityki zagranicznej, takie jak aneksja Teksasu i stosunki z Chinami.
⬤ Próby przedstawienia zrównoważonego spojrzenia na Tylera, doceniając jego osiągnięcia, a jednocześnie krytykując aspekty jego charakteru.

⬤ Ograniczona eksploracja życia osobistego i rodzinnego Tylera.
⬤ Niektórzy recenzenci uznali książkę za zbyt apologetyczną i pozbawioną krytycznego spojrzenia na działania i motywacje Tylera.
⬤ Różne krytyczne uwagi dotyczące tego, że książka jest powtórzeniem poprzednich prac bez oferowania nowych badań.
⬤ Minimalna uwaga poświęcona polityce wewnętrznej Tylera i ewolucji partii.

(na podstawie 60 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

John Tyler, the Accidental President

Zawartość książki:

Pierwszy wiceprezydent, który został prezydentem po śmierci urzędującego prezydenta, John Tyler (1790-1862) był wyśmiewany przez krytyków jako "Jego Przypadkowość". W tej biografii dziesiątego prezydenta Edward P.

Crapol kwestionuje przedstawianie Tylera jako zagorzałego zwolennika praw stanów, ograniczonego rządu i ścisłej interpretacji konstytucji. Zamiast tego, jak twierdzi, Tyler manipulował konstytucją w celu zwiększenia władzy wykonawczej prezydentury.

Crapol podkreśla również wiarę Tylera w narodowe przeznaczenie Ameryki i jego przekonanie, że nieograniczona ekspansja terytorialna zachowa Unię jako republikę niewolniczą. Kiedy Tyler opowiedział się po stronie Konfederacji w 1861 roku, został okrzyknięty "zdrajcą" Ameryki, ponieważ zdradził republikę, której niegdyś przewodził.