Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
John Buridan (ok. 1300-1362) opracował być może najbardziej wszechstronny opis nominalizmu w historii myśli zachodniej, doktryny filozoficznej, zgodnie z którą jedynymi uniwersaliami w rzeczywistości są nazwy: wspólne terminy naszego języka i wspólne pojęcia naszych umysłów.
Ale te elementy są uniwersalne tylko w ich znaczeniu; są pojedynczymi bytami, jak każdy inny w rzeczywistości. Niniejsza książka bada to, co jest najbardziej intrygujące dla współczesnych czytelników w średniowiecznym systemie filozoficznym Buridana: jego nominalistyczny opis relacji między językiem, myślą i rzeczywistością. Głównym przedmiotem dyskusji jest zastosowanie przez Buridana ockhamistycznej koncepcji języka mentalnego do mapowania złożonych struktur pisanych i mówionych języków ludzkich na parsymonicznie rozumianą rzeczywistość.
Jeśli chodzi o te struktury językowe, książka ta dokładnie analizuje koncepcję Buridana dotyczącą radykalnej konwencjonalności języków pisanych i mówionych, w przeciwieństwie do koncepcji Ockhamowskiej. Naturalne cechy semantyczne pojęć.
Dyskusja zwraca szczególną uwagę na opartą na tokenach semantykę terminów i propozycji Buridana, jego koncepcję egzystencjalnego znaczenia, ontologicznego zaangażowania, prawdy i logicznej ważności. Wreszcie, książka przedstawia szczegółową dyskusję na temat tego, w jaki sposób te logiczne narzędzia pozwalają Buridanowi utrzymać jego nominalistyczne stanowisko bez rezygnacji z arystotelesowskiego esencjalizmu lub poddania się sceptycyzmowi, i zwraca szczególną uwagę na współczesne obawy związane z tymi kwestiami.
