John A.: Człowiek, który nas stworzył: Życie i czasy Johna A. MacDonalda, tom pierwszy: 1815-1867

Opinie czytelników

Książka zawiera obszerną i wciągającą biografię Sir Johna A. Macdonalda, pierwszego premiera Kanady, szczegółowo opisującą jego życie, karierę polityczną i wkład w Konfederację Kanadyjską. Czytelnicy doceniają wgląd w historię Kanady i złożony charakter Macdonalda, podczas gdy niektórzy uważają, że niektóre części tekstu są nużące.

⬤ Dobrze zbadany i pouczający
⬤ nadaje historyczny kontekst życiu Macdonalda
⬤ przedstawia go jako złożoną i wiarygodną postać
⬤ podkreśla znaczenie historii Kanady i Konfederacji. Wciągająca dla miłośników historii i oferuje ludzką twarz kluczowej postaci w kanadyjskiej polityce.

Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania przypomina film dokumentalny, a fragmenty tekstu mogą wydawać się suche lub trudne do zaangażowania. Krytycy zauważają brak francusko-kanadyjskiej perspektywy, przez co książka wydaje się nieco jednostronna.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

John A.: The Man Who Made Us: The Life and Times of John A. MacDonald, Volume One: 1815-1867

Zawartość książki:

Pierwsza od pół wieku pełnowymiarowa biografia pierwszego premiera Kanady autorstwa jednego z najbardziej znanych i cenionych pisarzy politycznych.

Pierwszy tom definitywnej biografii Johna A. Macdonalda autorstwa Richarda Gwyna śledzi jego życie od narodzin w Szkocji w 1815 roku do emigracji z rodziną do Kingston w Ontario, do czasów, gdy był młodym, wschodzącym prawnikiem, do jego tragicznego pierwszego małżeństwa, do narodzin jego ambicji politycznych, do jego zaangażowania w prawie niemożliwe wyzwanie osiągnięcia Konfederacji, do jego przewodniczenia, wraz ze swoją drugą żoną Agnes, pierwszemu Dniu Kanady w nowym Dominium w 1867 roku.

Barwny, intensywnie ludzki i z pełną miarą ludzkich słabości, Macdonald był bez wątpienia najważniejszym premierem Kanady. Niniejszy tom opisuje, w jaki sposób Macdonald rozwinął pierwszą prawdziwą narodową partię polityczną Kanady, obejmującą Francuzów i Anglików i zajmującą centrum spektrum politycznego. Aby utrwalić tę partię, Macdonald systematycznie wykorzystywał patronat do rekrutowania talentów i zjednywania sobie zwolenników - system polityczny, który trwa do dziś.

Gwyn ocenia, że Macdonald, choć działał na małej scenie, posiadał umiejętności polityczne - manipulację i oszustwo, a także niezwykłe zrozumienie ludzkiej natury - tego samego kalibru, co wielcy jego czasów, tacy jak Disraeli i Lincoln. Konfederacja jest tutaj centralnym punktem, a komentarz Gywna na temat kluczowej roli Macdonalda jest oryginalny i prowokujący. Jednak jego najbardziej uderzającą analizą jest to, że największym osiągnięciem XIX-wiecznych Kanadyjczyków nie była Konfederacja, ale raczej decyzja, by nie stać się Amerykanami. Macdonald postrzegał Konfederację jako środek do celu, a jej celem było głośne i wyraźne zademonstrowanie istnienia narodowej woli przetrwania. Dwa zagrożenia, z którymi musiał się zmierzyć Macdonald, to aneksja przez Stany Zjednoczone, być może siłą, być może przez osmozę, a także to, że Wielka Brytania może po prostu pozwolić na tę aneksję, aby uniknąć konfliktu z nową i niepokonaną potęgą kontynentu.

Gwyn opisuje Macdonalda jako "pierwszego antyamerykanistę w Kanadzie". Na stronach pełnych anegdot, spostrzeżeń, szczegółów i oryginalności stworzył niezatarty portret "niezastąpionego człowieka" - człowieka, który nas stworzył.

"Macdonald nie tyle stworzył naród, co zmanipulował, uwiódł, wykiwał i zastraszył go, by istniał wbrew woli większości jego własnych obywateli. Teraz, gdy Konfederacja dobiegła końca, Macdonald musiał zrobić wszystko od nowa: po wyczarowaniu narodu-dziecka musiał pielęgnować go przez okres dojrzewania do dorosłości. Jak to zrobił, to już jednak inna historia".

"Nigdy nie podjął najmniejszej próby ukrycia swojej "wady", w przeciwieństwie do, powiedzmy, jego współczesnego Williama Gladstone'a, z jego wypadami przez Londyn, by ratować prostytutki, lub Mackenzie Kinga z jego kryształową kulą. Macdonald nie tylko nie wstydził się swojego zachowania, ale często wręcz zwracał na nie uwagę, jak w swojej słynnej odpowiedzi na hejtera, który oskarżył go o bycie pijanym na publicznym spotkaniu: "Tak, ale ludzie woleliby Johna A. pijanego niż George'a Browna trzeźwego". W zachowaniu Macdonalda nie było ani hipokryzji, ani strachu.

-- z John A. Macdonald.