Linguistic Response to the Taboo of Death in Egyptian Arabic
Praca przedstawia badanie językowej i pragmatycznej reakcji na tabu śmierci w Egipcie. Analiza prowadzi autora do wniosku, że doświadczenie śmierci w społeczeństwie egipskim jest zapośredniczone przez religię. Reakcja na komunikaty o śmierci obejmuje szereg strategii chroniących zarówno autora wypowiedzi, jak i jej odbiorcę przed skutkami tabu związanego z tym tematem. Najważniejszą cechą badanej komunikacji jest formułowość, będąca jednocześnie centralną ideą i ramą metodologiczną prezentowanej tu pracy.
Analizowany dyskurs wpisuje się w arabsko-muzułmańskie ramy retoryczne. W codziennych wypowiedziach Egipcjan uważa się, że boska sprawczość jest stale obecna, o czym świadczą liczne praktyki rytualne.
W ramach badania ilościowego i analizy strukturalnej materiału wyodrębniono schemat, w którym poszczególne rodzaje formuł występują w swoich stałych miejscach i określonej kolejności. Pod względem jakościowym wiele wypowiedzi w materiale jest silnie nacechowanych emocjonalnie. Dla wzmocnienia efektu pragmatycznego frazy są łączone ze sobą, pojawiają się powtórzenia, modlitwy, próby poetyckie i cytaty z Koranu/Hadith. Większość zwrotów używanych w odpowiedzi na tabu śmierci to prefabrykaty przywoływane z pamięci niemal automatycznie.
Dalsza analiza proponuje spojrzenie na formuły w kontekście tabu i silnych emocji z nim związanych. Używanie sekwencji formuł zamiast generowania nowego języka umożliwia.
Autor wypowiedzi może przekazać emocjonalne wsparcie cierpiącej osobie, a jednocześnie eliminuje dwuznaczność.
Zaproponowana tutaj metodologia oferuje nowy wgląd w język codziennej komunikacji, przez pryzmat jego pragmatycznej użyteczności i etykiety językowej, z uwzględnieniem ram kulturowych, w których wykonywane są analizowane wypowiedzi.