Mother Tongues and Nations: The Invention of the Native Speaker
Niniejsza monografia bada ideologiczne dziedzictwo pozornie niewinnych metafor pokrewieństwa "języka ojczystego" i "rodzimego użytkownika języka" poprzez historyczną analizę ich rozwoju językowego. Pokazuje, w jaki sposób wczesne państwa narodowe skonstruowały ideologię etnolingwistycznego nacjonalizmu, będącego połączeniem języka narodowego, tożsamości, geografii i rasy.
Ideologia ta stworzyła mity wrodzonych społeczności, które skonfigurowały język narodowy w symbiotycznej matrycy między ciałem a środowiskiem fizycznym oraz jako etniczną i cielesną własność tożsamości narodowej i lokalnej organicznej natury. Te etnonacjonalistyczne gesty wpłynęły na filologię wczesnej ery nowożytnej i wygenerowały arborealne i genealogiczne modele języka, których kulminacją był świadomy rasowo dyskurs hipotezy indoeuropejskiej z XIX wieku. Filozoficzne teorie organicyzmu również przyczyniły się do powstania tych ideologii.
Zasadniczo nacjonalistyczne połączenie rasy i języka było i jest katalizatorem kolejnych permutacji dyskryminacji etnolingwistycznej, które trwają do dziś. Badania naukowe powinny przeanalizować tendencję do nadmiernego rozszerzania metafor biologicznych w badaniach nad językiem, ponieważ mogą one zachęcać, choć ukradkiem, do genetycznych i rasowych wrażeń językowych.
