Język, opór i odrodzenie: republikańscy więźniowie i język irlandzki w Irlandii Północnej

Opinie czytelników

Książka „Language, Resistance and Revival: Republican Prisoners and the Irish Language in the North of Ireland” autorstwa dr Fergal Mac Ionnrachtaigh bada odrodzenie języka irlandzkiego w społecznościach, które w przeszłości były represjonowane. Oferuje wgląd w osobiste doświadczenia, ramy teoretyczne i analizę roli więźniów politycznych w odrodzeniu języka. Autor łączy badania naukowe z osobistymi świadectwami, podkreślając znaczenie języka irlandzkiego jako narzędzia oporu i tożsamości w kontekście walki kulturowej i politycznej.

Książka jest chwalona za dogłębne zbadanie odrodzenia języka irlandzkiego, łącząc osobiste narracje z analizą naukową. Czytelnicy uznają ją za inspirującą i poruszającą, zastanawiając się nad kulturowym znaczeniem języka irlandzkiego, szczególnie wśród społeczności robotniczych. Włączenie dwujęzycznych transkrypcji zwiększa jej dostępność, a narracja jest uważana za ważny opis tego, w jaki sposób język służy jako środek oporu i kształtowania tożsamości.

Niektóre recenzje wspominają, że książka koncentruje się głównie na Belfaście, co może ograniczać możliwość jej uogólnienia na szersze doświadczenie irlandzkojęzyczne. Ponadto, jako publikacja akademicka z Pluto Press, styl może nie spodobać się wszystkim czytelnikom poszukującym bardziej swobodnej narracji.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Language, Resistance and Revival: Republican Prisoners and the Irish Language in the North of Ireland

Zawartość książki:

Jest to nieopowiedziana historia prawdziwie przełomowego rozwoju językowego i edukacyjnego, który miał miejsce wśród więźniów republikańskich w więzieniu Long Kesh w latach 1972-2000.

W okresie zaciekłej walki między republikańskimi więźniami a państwem brytyjskim, język irlandzki był nauczany i używany jako forma oporu podczas uwięzienia. Opierając się na bezprecedensowych wywiadach, Feargal Mac Ionnrachtaigh bada przedsięwzięcia więźniów-weteranów z lat 40.

i 50. XX wieku, Bobby'ego Sandsa i protestujących pod kocem oraz więźniarek w Armagh i Maghaberry, ujawniając nie tylko wpływ kolonializmu na języki mniejszości, ale także odmładzający wpływ tej rekultywacji języka ojczystego na odrodzenie kulturowe w nacjonalistycznej społeczności w murach więzienia i poza nimi.