Ocena:
Książka oferuje humorystyczne i pouczające badanie różnic i podobieństw między brytyjskim i amerykańskim angielskim, odnosząc się do błędnych przekonań i historycznych zmian w języku. Jest dobrze przyjęta przez czytelników, którzy doceniają spostrzeżenia autora i styl pisania, choć dla niektórych może być zbyt szczegółowa.
Zalety:Zabawna, bardzo czytelna, pouczająca, oferuje unikalny wgląd w użycie języka, odnosi się do różnic kulturowych i zapewnia kontekst historyczny. Jest przyjemna dla entuzjastów języka i tych, którzy znają zarówno brytyjski, jak i amerykański angielski.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że książka jest nieco defensywna lub okrężna w swoich argumentach. Niektórzy wspominają, że może być zbyt szczegółowa lub meandrująca, a niektóre tematy mogą wydawać się mniej interesujące lub istotne. Od czasu do czasu pojawiają się uprzedzenia do amerykańskiego angielskiego, a książka może spodobać się bardziej niszowej publiczności.
(na podstawie 75 opinii czytelników)
Prodigal Tongue - The Love-Hate Relationship Between British and American English
Amerykański lingwista uczący w Anglii bada rywalizację między brytyjskim i amerykańskim angielskim.
„Gdyby Szekspir żył dzisiaj, brzmiałby jak Amerykanin”.
„Angielskie akcenty są najseksowniejsze”.
„Amerykanie zrujnowali język angielski”.
„Technologia oznacza, że wszyscy będą musieli mówić tym samym angielskim”.
Takie twierdzenia na temat języka angielskiego są często powtarzane, ale rzadko badane. Profesor Lynne Murphy jest na lingwistycznej linii frontu. W The Prodigal Tongue bada fikcję i rzeczywistość szczególnego związku między brytyjskim i amerykańskim angielskim. Badając przyczyny i objawy amerykańskiego kompleksu niższości werbalnej i jego odwrotności, brytyjskiego kompleksu wyższości werbalnej, Murphy odkrywa uprzedzenia, stereotypy i niepewność, które kształtują nasz stosunek do własnego języka.
Z dużym poczuciem humoru i nowymi spostrzeżeniami Lynne Murphy przygląda się siłom społecznym, politycznym i językowym, które popchnęły amerykański i brytyjski angielski w różnych kierunkach: jak Amerykanie przeszli od centrum do centrum, dlaczego brytyjskie akcenty odbiegają od amerykańskich i co innego mamy na myśli, gdy mówimy osiedle, marszczyć brwi lub klasa średnia. Czy ktoś wygrywa tę wojnę na słowa? Czy Jankesi i Brytyjczycy kiedykolwiek naprawdę się zrozumieją?
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)