Ocena:

Książka omawia znaczenie języka inkluzywnego w kontekstach liturgicznych i zachęca do refleksji nad tym, jak tradycyjny język może marginalizować pewne grupy. Autorka, Gail Ramshaw, przedstawia ideę, że cały język o Bogu jest metaforyczny, sugerując, że należy używać różnych metafor, aby być bardziej inkluzywnym, szczególnie wobec kobiet.
Zalety:⬤ Prowokująca do myślenia treść
⬤ zachęca do krytycznej refleksji nad używaniem języka
⬤ podkreśla wykluczenie w tradycyjnym języku kościelnym
⬤ oferuje przekonujący argument za integracyjnymi metaforami i różnorodnymi perspektywami.
⬤ Tekst może czasami wydawać się wymuszony
⬤ może kwestionować tradycyjne przekonania, co niektórzy czytelnicy mogą uznać za niewygodne
⬤ jest nieco zwięzły i czyta się go raczej jak długi esej niż obszerną książkę.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Liturgical Language
"Język liturgiczny" oznacza słowa używane przez chrześcijan we wspólnym uwielbieniu i modlitwie. Język liturgiczny jest często metaforyczny, ponieważ metafory pomagają nam wyjaśnić niewytłumaczalne, pomagają ludzkiemu umysłowi kontemplować boskość. Problemy z językiem liturgicznym pojawiają się, gdy metafory te wykluczają niektórych chrześcijan, podczas gdy ich celem powinno być doprowadzenie wszystkich chrześcijan do komunii z Bogiem. Uznając, że zarówno metaforyczny, jak i inkluzywny język są niezbędne w chrześcijańskim kulcie, Ramshaw wyjaśnia, że nie muszą to być sprzeczne kryteria kształtowania języka liturgicznego.
Poprzez przegląd historii języka Ramshaw ilustruje trudności związane z tworzeniem tekstów ze słów, które były wielokrotnie tłumaczone i których pierwotne znaczenia również zmieniały się na przestrzeni wieków. Badanie trendów w ogólnym amerykańskim języku angielskim, na którym mają być budowane teksty liturgiczne, ujawnia dwa zadania dla liturgistów: żmudną pracę nad ponownym tłumaczeniem tekstów liturgicznych oraz twórczą pracę nad tworzeniem wstawiennictw, hymnów i homilii, które są inkluzywne w języku. Jej dyskusja na temat symbolicznych obrazów i języka teologicznego ilustruje, jak ważne jest, aby słowa były oceniane i wybierane ze zrozumieniem i troską.
Ramshaw pisze dla tych, którzy odnajdują piękno i prawdę w metaforze oraz dla tych, którzy starają się zaprosić wszystkich na ucztę eucharystyczną. Zachęca wszystkich, którzy formułują język liturgiczny, aby z powagą i wizją kontemplowali ostateczny cel tego języka, aby mógł przemawiać ze znaczeniem i pięknem do wszystkich.