Jezus i narody

Opinie czytelników

Książka „Jezus i narody: Uczniostwo i misja w Ewangelii Mateusza” autorstwa dr Cedrica Vine'a przedstawia świeże teologiczne spojrzenie na Ewangelię Mateusza, podkreślając jej społeczne implikacje i wezwanie do działania. Krytykuje prywatyzację wiary w społeczności chrześcijańskiej i zachęca do bardziej publicznego i opartego na misji podejścia do uczniostwa, które odnosi się do różnych perspektyw teologicznych.

Książka jest dobrze napisana i prowokuje do myślenia, zapewniając solidne ramy teologiczne dla zrozumienia nauk Jezusa w Ewangelii Mateusza. Oferuje praktyczne spostrzeżenia dla lokalnych kościołów, aby zaangażować się w misję publiczną, nakreśla pięć ról uczniostwa i służy jako cenne źródło informacji dla chrześcijan z różnych środowisk. Podważa pojęcie prywatnej wiary i wzywa do transformacyjnych działań w społecznościach.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać przedstawione idee za trudne lub radykalne w porównaniu z konwencjonalnymi interpretacjami Ewangelii. Skupienie się na teologii politycznej i zaangażowaniu społecznym może nie współgrać z tymi, którzy preferują bardziej tradycyjne lub osobiste podejście do duchowości.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Jesus and the Nations

Zawartość książki:

Polecenie Jezusa, by czynić uczniami wszystkie narody, zawarte w Ewangelii Mateusza 28:19, stanowiło potężny katalizator misji międzykulturowej przez ostatnie dwa tysiące lat. Ale co oznacza to polecenie w kontekście narracji Mateusza? Cedric E.

W. Vine proponuje zrozumienie uczniostwa i misji Mateusza, które opiera się na tezie otwartego słuchacza Richarda Bauckhama w The Gospels for All Christians (1998) i jego własnej The Audience of Matthew (2014). Vine argumentuje z perspektywy teologii biblijnej, że wszechobecne i konsekwentne stosowanie przez Mateusza ukierunkowanych na naród tożsamości proroka, sprawiedliwego, ucznia-nauczyciela, mędrca i uczonego w Piśmie do naśladowców Jezusa ujawnia troskę mniej o definiowanie granic społeczności lub promowanie wzrostu kościoła, a bardziej o rzucanie potężnej wizji narodów przekształconych poprzez akceptację suwerenności zmartwychwstałego króla.

Horyzont misjologiczny Mateusza wykracza daleko poza obronę, jak sugerują niektórzy komentatorzy, domniemanej społeczności Mateusza z pierwszego wieku w zajadłym sporze wewnątrzgrupowym z innymi grupami żydowskimi. Mateusz raczej przygotowuje swoich czytelników, zarówno w I wieku, jak i później, poprzez wieloaspektową i zniuansowaną teologię uczniostwa, do udziału w ruchu misjologicznym, który jest narodowy w swoim centrum, zapierający dech w piersiach w swoim zasięgu, eschatologiczny w swoim znaczeniu i otwarty w swoim apelu.