Jesteśmy z przelotu. Pochodzimy z flyoverland.

Oryginalny tytuł:

We're the flownover. We come from flyoverland.

Zawartość książki:

We're The Flowover. We Come From Flyoverland przedstawia wędrownego, baudelariańskiego mówcę próbującego "przetłumaczyć gołębia na angielski" (muzykę ptaka lub gramatycznie uproszczony język), pośród ulic "kości i popiołu", post-empire USA: domu "najdłuższej zimy w historii". Pośród "luster nie wykonanych z amalgamatu metalu i szkła" i znaków indeksowych zastępujących rzeczywistość ("jedzenie, które chcemy jeść poprzez wskazywanie"), opłakuje tendencję do zabijania "nie wroga, ale posłańca" w świecie, w którym to, co święte, jest niechronione: "świątynia, w której drzwi nigdy nie są zamknięte". Ale tego mówcy nie zniechęcają symulakry ani stały pomruk ("źle, do cholery"), który "rośnie w to, co słyszę", zamiast tego dostraja się do "zapomnianego gatunku", "drobnego druku, którego nikt nigdy nie zadał sobie trudu, by przeczytać". Tytuł spełnił swoją obietnicę: "latający" (lekceważeni) z "latającej krainy" (transcendentni) docierają do "Carpe Diem" nie drapieżnego, ale ekstatycznego, gdy turyści ciała, w "kulminacji", stają się turystami umysłu.

-Virginia Konchan, autorka Any God Will Do i The End of Spectacle.

Czytając twórczość Maucha, wciąż przypomina mi się stwierdzenie Stanleya Kunitza, że "pierwszym zadaniem poety jest stworzenie osoby, która będzie pisać wiersze". Mamy tu do czynienia z rodzajem migoczących lirycznych spostrzeżeń, które mogą pochodzić tylko z umysłu i serca daleko na ścieżce oświecenia. Co za wielki dar, który dał nam Mauch, zapraszając nas do udziału w tej podróży, oferując nam nie mniej niż "świątynię, w której drzwi nigdy nie są zamknięte".

-Melissa Studdard, autorka Like a Bird with a Thousand Wings i I Ate the Cosmos for Breakfast.