Jestem ołówkiem: Nauczyciel, jego dzieci i ich świat opowieści

Opinie czytelników

Książka „I Am A Pencil” autorstwa Sama Swope'a stanowi wnikliwą i szczerą relację z nauczania pisania dzieci imigrantów w nowojorskiej szkole publicznej. Autor dzieli się swoimi doświadczeniami z okresu trzech lat, rejestrując emocjonalne wzloty i upadki związane z angażowaniem się w pracę z uczniami i ich kreatywnością. Wielu recenzentów uznało książkę za inspirującą i wartościową dla nauczycieli, choć niektórzy wyrazili rozczarowanie skupieniem się na perspektywie autora, a nie na pisaniu uczniów.

⬤ Szczery i poruszający portret nauczania pisania.
⬤ Inspirujące dla nauczycieli, zwłaszcza tych uczących pisania.
⬤ Zapewnia cenny wgląd w pisanie i rozwój uczniów.
⬤ Dobrze napisana i wciągająca historia.
⬤ Zawiera wzruszające opisy postępów i kreatywności uczniów.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że zbytnio skupiono się na przemyśleniach autora, a nie na pracach uczniów.
⬤ Sporadyczna krytyka pasji uczniów do pisania wydawała się niektórym przytłaczająca.
⬤ Brak jasności co do przejścia od krótkich warsztatów do trzyletniego zobowiązania.
⬤ Trudności w śledzeniu postępów wielu uczniów ze względu na dużą liczbę postaci.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Am a Pencil: A Teacher, His Kids, and Their World of Stories

Zawartość książki:

Wspaniała, poruszająca książka Swope'a ożywia pamiętnik nauczyciela... i przenosi je do nowych sfer czułości, wnikliwości i człowieczeństwa. -Phillip Lopate

W 1995 roku pisarz Sam Swope poprowadził warsztaty dla trzeciej klasy w szkole w Queens, która pękała w szwach od dzieci z całego świata. Był tak oczarowany dwudziestoma ośmioma uczniami, że zaadoptował klasę na trzy lata, ucząc ich pisania opowiadań i wierszy. I Am a Pencil to historia jego lat spędzonych z tą wyjątkową grupą uczniów. Jest tak zabawna, ciepła, przejmująca i pełna nadziei, jak same dzieci.

Swope podąża za swoim barwnym oddziałem prężnych pisarzy z klas od trzeciej do piątej, wydobywając ich historie, obserwując, jak talenty rozkwitają, eksplodują, a czasem gasną. Poznajemy Cindy (której mama była taoistyczną kapłanką), Briana (który nie potrafi powiedzieć prawdy) i Lourdes (zwariowaną dominikańską gadułę). Przygotowując swoich uczniów do świata dorosłych niebezpieczeństw, Swope jest zdumiony ich odwagą, człowieczeństwem, a przede wszystkim siłą. Jestem ołówkiem to książka o potędze i magii wyobraźni, stanowiąca wyjątkowe okno na doświadczenia imigrantów widziane przez pryzmat życia dzieci.