Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „I Am A Woman” autorstwa Ann Bannon oferuje fascynującą eksplorację podróży młodej kobiety w odkrywaniu siebie pod koniec lat 50. wśród społecznych uprzedzeń wobec homoseksualności. Przeplata humor, emocjonalne zmagania i dążenie do akceptacji, zapewniając żywy obraz życia w tamtych czasach. Wersja na Kindle została jednak skrytykowana za liczne błędy edytorskie, które negatywnie wpływają na wrażenia z lektury.
Zalety:⬤ Dobrze napisana, z wiarygodnymi i interesującymi postaciami
⬤ wciągające przedstawienie życia w latach 50
⬤ miesza humor z poważnymi tematami
⬤ oferuje świeży styl pisania, który jest przystępny
⬤ silna więź emocjonalna z główną bohaterką, Laurą.
Wady:Wydanie na Kindle jest źle sformatowane z literówkami i brakującymi zdaniami, co prowadzi do frustrujących wrażeń z czytania; niektórzy czytelnicy uważali, że niektóre części tekstu są mniej atrakcyjne lub trudne do ukończenia.
(na podstawie 13 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
I Am a Woman
Zawartość książki:
I Am a Woman, opublikowana po raz pierwszy w 1959 roku, jest drugą częścią lesbijskiej serii pulp fiction The Beebo Brinker Chronicles. Jej bohaterką jest Laura, młoda kobieta, która przeprowadza się do Greenwich Village i zmaga się ze swoją niedawno odkrytą tożsamością lesbijki.
Ann Bannon, autorka I Am a Woman, nie prowadziła swobodnego życia w Greenwich Village, jak jej literackie bohaterki. Zaraz po ukończeniu Uniwersytetu Illinois w Urbana-Champaign wyszła za mąż za młodego inżyniera i osiedliła się w Filadelfii, by założyć rodzinę. Chociaż miała pewne podejrzenia co do własnej homoseksualności podczas studiów, to - podobnie jak wiele innych młodych kobiet w tym czasie - spodziewała się, że małżeństwo rozwiąże te utrzymujące się wątpliwości.
Po przeczytaniu dwóch popularnych książek lesbijskich - "The Well of Loneliness" z 1928 r. i "Spring Fire" z 1952 r. - postanowiła zbadać podobne tematy we własnym pisarstwie. Historie Bannon odróżniały się jednak od innych lesbijskich powieści pulpowych tamtych czasów swoim optymistycznym wydźwiękiem.
Przed pracą Bannona postacie homoseksualne zazwyczaj musiały spotkać się z tragicznym końcem - samobójstwem lub załamaniem psychicznym. Do połowy lat 50. amerykańska poczta odmawiała dostarczania książek, jeśli przedstawiały one homoseksualność w pozytywnym świetle. Jednak do czasu, gdy Bannon zaczęła publikować pod koniec dekady, wynik kilku procesów o obsceniczność spowodował nieznaczne złagodzenie tej cenzury, dając jej możliwość dostarczania bardziej optymistycznych zakończeń.
Wciąż jednak był to czas ekstremalnych trudności dla gejów i lesbijek w Stanach Zjednoczonych. Pracownicy federalni zostali zwolnieni za "perwersję seksualną", która obejmowała pociąg do osób tej samej płci. Homoseksualność znalazła się na liście zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, a częste naloty na bary dla gejów i lesbijek sprawiały, że ludzie trafiali do więzienia za "lubieżne zachowanie".
Laura niedawno przeprowadziła się do Nowego Jorku po bolesnym zakończeniu swojego pierwszego romansu z inną dziewczyną z bractwa. Po porzuceniu college'u uciekła na Manhattan, zamierzając zamknąć swoje życie na romanse.
W Greenwich Village Laura zanurza się w nowym środowisku, bardziej otwartym na homoseksualność. Zaprzyjaźnia się z gejami i odkrywa podziemne bary dla gejów i lesbijek. Wciąż jednak czuje się niekomfortowo z tym, kim jest, a jej życie dodatkowo komplikuje zakochanie się w heteroseksualnej współlokatorce, Marcie.
Po wydaniu I Am a Woman Bannon otrzymała listy od fanek z całego kraju, w których dziękowały jej za to, że sprawiła, że poczuły się normalnie i dała im nadzieję na szczęśliwe zakończenie. Optymizm w pisarstwie Bannon był tak nieoczekiwany, że niektóre kobiety stwierdziły nawet, że książka uratowała im życie.
W ciągu następnych kilku lat Bannon napisała jeszcze cztery powieści - trzy w ramach Kronik Beebo Brinkera i jedną samodzielną powieść, która jest luźno związana z serią. Następnie, w 1962 roku, niemal tak szybko jak zaczęła, jej pisanie fikcji ustało.
Bannon uzyskała tytuł magistra na Sacramento State University i doktorat z językoznawstwa na Stanford. Następnie została profesorem języka angielskiego w Sacramento State, a później zastępcą dziekana School of Arts & Sciences. Rozwiodła się z mężem, gdy ich dwie córki osiągnęły dorosłość.
Zanurzona w swojej nowej karierze, Bannon nie zdawała sobie sprawy z tego, jak szeroki wpływ jej prace miały na społeczności gejów i lesbijek. Jej książki stanowiły realistyczne - choć melodramatyczne - spojrzenie na życie amerykańskich gejów i lesbijek w czasach, gdy historie te były albo ukryte przed wzrokiem, albo przedstawiane jako ponure i tandetne.
