Jestem córką mojej matki: Mądrość o życiu, stracie i miłości

Opinie czytelników

Książka Dary Kurtz „Jestem córką mojej matki” to szczera eksploracja miłości, straty i dziedzictwa, czerpiąca z jej własnych doświadczeń oraz listów wymienianych z matką i babciami. Łączy w sobie wspomnienia i samopomoc, zachęcając czytelników do przyjmowania emocji i tworzenia znaczących więzi z bliskimi. Czytelnicy doceniają humor, ciepło i przystępny sposób opowiadania historii, uznając je za katartyczne i inspirujące.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i wywołuje głębokie emocje, rezonując z czytelnikami, którzy doświadczyli żalu lub straty. Oferuje praktyczne porady dotyczące pielęgnowania relacji, zawiera mądrość z listów rodzinnych i przedstawia pozytywne, podnoszące na duchu spojrzenie na życie. Wielu recenzentom podobała się szczerość i wrażliwość autora, uznając ją za wiarygodną i wnikliwą.

Niektórzy czytelnicy wspominają o potrzebie chusteczek ze względu na emocjonalną treść, sugerując, że może to być szczególnie ciężkie dla tych, którzy wciąż przetwarzają własną żałobę. Co więcej, nie wspomniano o żadnych znaczących wadach, ale niektórzy czytelnicy mogą uznać tematy za zbyt osobiste lub odzwierciedlające ich własne zmagania, co może prowadzić do emocjonalnej reakcji.

(na podstawie 34 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

I Am My Mother's Daughter: Wisdom on Life, Loss, and Love

Zawartość książki:

. Przez większość swojego dorosłego życia Dara Kurtz przechowywała w torbie Ziploc listy napisane przez jej matkę, która zmarła na raka, gdy miała dwadzieścia osiem lat.

Torba zawierała również inne listy napisane przez jej dawno zmarłe babcie. Listy te dały Darze wgląd w ich życie i osobowości w czasie, gdy zostały napisane. Dara postanowiła podzielić się ich historią, niesamowitą miłością między żydowskimi matkami i córkami oraz mądrością przekazywaną z pokolenia na pokolenie.

Jako matka, Dara przekazała te rodzinne tradycje i mądrość swoim dwóm córkom, które teraz kontynuują dziedzictwo zawarte w torbie Ziploc, łącząc pokolenia kobiet w ich rodzinie. Nieoczekiwanie odkryła, że najlepiej jest to robić przez pryzmat miłości i ręcznie pisanego słowa.