One True Cause: Causal Powers, Divine Concurrence, and the Seventeenth-Century Revival of Occasionalism
Okazjonalizm jest tezą, że tylko Bóg jest prawdziwą przyczyną wszystkiego, co dzieje się na świecie, a stworzone substancje są jedynie okazjonalnymi przyczynami. Doktryna ta została pierwotnie opracowana w średniowiecznej teologii islamskiej i została powszechnie odrzucona w dziełach autorów chrześcijańskich w średniowiecznej Europie. Jednak pomimo swojej heterodoksyjności, okazjonalizm został ożywiony w latach sześćdziesiątych XVI wieku przez zwolenników filozofii Kartezjusza, być może najbardziej znanego z nich, francuskiego filozofa Nicolasa Malebranche'a, który spopularyzował tę doktrynę.
Co skłoniło myślicieli kartezjańskich do przyjęcia okazjonalizmu? Od lat siedemdziesiątych XX wieku pojawia się coraz więcej literatury na temat Malebranche'a i ruchu, który zapoczątkował. Pojawia się także coraz więcej prac na temat kartezjańskich okazjonalistów przed Malebranche'em - w tym Arnolda Geulincxa, Gerauda de Cordemoy i Louisa de la Forge'a. Do tej pory nie było jednak systematycznego, obszernego studium rozumowania, które doprowadziło kartezjańskich myślicieli do przyjęcia okazjonalizmu, oraz związku ich argumentów z poglądami samego Kartezjusza.
Książka ta rozszerza najnowsze badania, aby zapewnić pierwszy kompleksowy opis okazjonalizmu z XVII wieku. Część I kontrastuje okazjonalizm z teorią boskiej opatrzności opracowaną przez Tomasza z Akwinu w odpowiedzi na średniowiecznych okazjonalistów; pokazuje, że filozofia Kartezjusza jest zgodna z teorią Akwinaty, w której Bóg współdziała we wszystkich działaniach stworzonych istot. Część II rekonstruuje argumenty kartezjan - takich jak Cordemoy i La Forge - którzy używali kartezjańskiej fizyki do argumentowania za okazjonalizmem. Wreszcie, książka pokazuje, w jaki sposób argument Malebranche'a za okazjonalizmem łączy teologię filozoficzną z kartezjańską metafizyką i mechanistyczną nauką.