Jeden z Churchillów: wspomnienia asa Bitwy o Anglię Johna Greenwooda

Opinie czytelników

Książka szczegółowo opisuje życie Johna Greenwooda, pilota myśliwca podczas II wojny światowej, koncentrując się na jego doświadczeniach i charakterze. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają żywą narrację i momenty lekkości, wielu krytykuje skupienie się autora na niepokojącym zachowaniu Greenwooda i brak szczegółów dotyczących rzeczywistych bitew. Narracja oscyluje między podziwem dla jego odwagi a pogardą dla jego nieodpowiedzialnych działań.

⬤ Żywa narracja
⬤ szczera samoocena
⬤ trzymająca w napięciu i wciągająca fabuła
⬤ humor pośród terroru walki
⬤ fascynująca relacja z niezwykłego życia.

⬤ Ograniczone szczegóły dotyczące Bitwy o Anglię
⬤ skupienie się na pijaństwie i nieodpowiedzialnym zachowaniu autora
⬤ opis autora jako postaci trudnej do docenienia
⬤ niektórzy uznali to za rozczarowujące i pozbawione szacunku dla weteranów II wojny światowej.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

One of Churchill's Own: The Memoirs of Battle of Britain Ace John Greenwood

Zawartość książki:

John Greenwood urodził się we wschodnim Londynie 3 kwietnia 1921 roku. W wieku osiemnastu lat, w lutym 1939 roku, podrobił podpis swojego ojca i wstąpił do RAF-u na krótki okres służby. Siedem miesięcy później Wielka Brytania wypowiedziała wojnę Niemcom i utworzono jego dywizjon 253.

W maju 1940 roku John i jego koledzy zostali wysłani do Francji z 24-godzinnym wyprzedzeniem, gdzie zestrzelił Dorniera 17 i Messerschmitta 109 już następnego dnia. Ten wspaniały początek zwiastował smutny powrót do Anglii, gdzie pozostało tylko czterech pilotów i trzy samoloty. Dywizjon został wysłany do Kirton-in-Lindsey, aby się zreformować, ponieważ stracił połowę składu we Francji, w tym dowódcę i obu dowódców eskadry. Pod koniec sierpnia 1940 r. zreformowana eskadra poleciała do Kenley, by wziąć udział w bitwie o Anglię. Następnego dnia John zestrzelił Heinkla III, a następnie przypisano mu zestrzelenie 1/2 Junkersa 88 i Messerschmitta 109. Imponujący wynik, ale pomimo zaliczenia 5 i pół zwycięstwa we Francji i Bitwie o Anglię, był kontrowersyjnie jednym z niewielu asów, którzy nigdy nie otrzymali DFC.

Chociaż wyemigrował do Australii w latach 50-tych, powrócił do Londynu na 25, 50 i 60 rocznicę Bitwy o Anglię, a następnie ponownie w 2005 roku na odsłonięcie pomnika Bitwy o Anglię, zanim zmarł w 2014 roku. Był ostatnim żyjącym członkiem 253 Dywizjonu, a jego głos oddaje wyjątkową perspektywę tego, co oznaczało bycie członkiem znakomitej Kliki Churchilla. Oto jego historia.