Jaźń po rewolucji: polityka i psychika we Francji w latach 1750-1850

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Post-Revolutionary Self: Politics and Psyche in France, 1750-1850

Zawartość książki:

W następstwie rewolucji francuskiej, gdy próby przywrócenia stabilności politycznej we Francji wielokrotnie zawodziły, grupa zaniepokojonych intelektualistów zidentyfikowała prawdopodobnego winowajcę: dominującą psychologię sensacji, a zwłaszcza słabą i fragmentaryczną jaźń, którą wytworzyła. Zaproponowali oni szeroko zakrojony, prowadzony przez państwo projekt pedagogiczny, mający na celu zastąpienie sensacji nową psychologią, która ukazywała niepodzielne i aktywnie pragnące "ja", czyli "moi".

Wymyślony i zrealizowany przez Victora Cousina, pochodnego filozofa, ale genialnego przedsiębiorcę akademickiego, ten długotrwały projekt wyodrębnił męską burżuazję do szkolenia w zakresie samoświadomości. Zasadniczo przyznając każdemu "ja", Cousin i jego uczniowie uznali robotników i kobiety za niezdolnych do introspekcyjnej finezji niezbędnej do wykorzystania tego "ja" w praktyce.

Zaczynając od świeżego rozważenia miejsca sensacjonizmu w Starym Reżimie i Rewolucji Francuskiej, Jan Goldstein śledzi porewolucyjną politykę tożsamości, która zarezerwowała kousińskie moi dla wykształconej elity, oburzyła katolików i skazała grupy społecznie marginalne na posługę frenologii. Umiejscawiając kousyńskie moi pomiędzy rozdrobnionymi jaźniami XVIII-wiecznego sensacjonalizmu i XX-wiecznego freudyzmu, Goldstein sugeruje, że zdecydowanie jednolita jaźń XIX wieku była jedynie przerywnikiem dostosowanym do potrzeb porewolucyjnego porządku burżuazyjnego.