The Self as Symbolic Space: Constructing Identity and Community at Qumran
Niniejszy tom bada krytyczne praktyki, dzięki którym społeczność Qumran ukonstytuowała się jako społeczeństwo sekciarskie.
Kluczem do powstania wspólnoty była rekonstrukcja tożsamości poszczególnych członków. W ten sposób "ja" stało się ważną przestrzenią symboliczną dla rozwoju ideologii sekty.
Osoby, które zaczęły doświadczać siebie w świetle narracji i struktur symbolicznych osadzonych w praktykach wspólnotowych, rozwinęłyby dyspozycje pokrewieństwa i wyobcowania niezbędne do ukonstytuowania się społeczeństwa sekciarskiego. Opierając się na różnych teoriach dyskursu i praktyki w retoryce, filozofii i antropologii, książka bada konstrukcję jaźni w dwóch centralnych dokumentach: Serek ha-Yahad i Hodayot.
