Japoński starzejący się pokój: Pacyfizm i militaryzm w XXI wieku

Opinie czytelników

Użytkownicy chwalą „Japan's Aging Peace” za wnikliwy język i pouczającą treść, dzięki czemu jest ona przystępna dla czytelników bez wcześniejszej wiedzy na temat japońskiej polityki. Książka jest znana z oryginalnych badań i wciągającej prozy, zapewniając cenny wgląd w japońską politykę wojskową i kontekst kulturowy od czasów II wojny światowej.

Dobrze napisana i wciągająca. Pouczająca dla czytelników bez wcześniejszej wiedzy. Zapewnia nowy wgląd w złożoną japońską politykę bezpieczeństwa i wojskowości. Doskonałe oryginalne badania. Cenny wkład w zrozumienie japońskiej polityki i kultury.

Niektórzy czytelnicy żałują, że nie została opublikowana wcześniej do użytku akademickiego.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Japan's Aging Peace: Pacifism and Militarism in the Twenty-First Century

Zawartość książki:

Od zakończenia II wojny światowej Japonia nie dążyła do remilitaryzacji, a jej powojenna konstytucja zobowiązuje do wyrzeczenia się agresywnych działań wojennych.

Jednak wiele osób w Japonii i poza nią zadawało sobie pytanie, czy kraj ten powinien lub powróci do dowodzenia siłami zbrojnymi w coraz bardziej wymagającym kontekście regionalnym i globalnym, a polityka wewnętrzna zmieniła się na korzyść demonstracji siły narodowej. Tom Phuong Le oferuje nowatorskie wyjaśnienie niechęci Japonii do remilitaryzacji, które kładzie nacisk na związek między demografią a bezpieczeństwem.

Japan's Aging Peace pokazuje, w jaki sposób zmieniające się z pokolenia na pokolenie postrzeganie bezpieczeństwa doprowadziło do powstania kultury antymilitaryzmu, która ogranicza wysiłki rządu zmierzające do prowadzenia bardziej militarnej polityki zagranicznej. Le kwestionuje prostą opozycję między militaryzmem a pacyfizmem, argumentując, że japoński dyskurs bezpieczeństwa powinien być rozumiany w kategoriach „wielu militaryzmów”, które mogą uzasadniać takie wybory, jak mobilizacja Japońskich Sił Samoobrony do operacji pokojowych i misji pomocy humanitarnej. Le podkreśla, że czynniki, które zazwyczaj nie są powiązane z polityką bezpieczeństwa, takie jak starzenie się i spadek liczby ludności oraz nierówność płci, odegrały kluczową rolę.

Twierdzi, że przypadek Japonii podważa założenie w nauce o stosunkach międzynarodowych, że państwa muszą dążyć do użycia siły lub zostać ukarane, pokazując, jak powszechne przekonania normatywne powstrzymywały japońskich decydentów politycznych. Opierając się na wywiadach z decydentami politycznymi, personelem wojskowym, osobami, które przeżyły wybuch bomby atomowej, koordynatorami muzeów, oddolnymi aktywistami i innymi zainteresowanymi stronami, a także analizą muzeów pokoju i ruchów społecznych, Japan's Aging Peace dostarcza nowych spostrzeżeń badaczom polityki azjatyckiej, stosunków międzynarodowych i japońskiej polityki zagranicznej.