Japońska polityka asymilacyjna w kolonialnej Korei, 1910-1945

Opinie czytelników

Książka bada politykę asymilacyjną Japonii wobec Korei podczas jej rządów kolonialnych, zapewniając analizę porównawczą z innymi krajami zachodnimi. Autor przedstawia obiektywne fakty, szczegółowo opisując zmodernizowany system edukacji i zmiany społeczne w Korei. Książka ma jednak znaczące wady, takie jak słabe badania naukowe, liczne literówki i brak wciągającego tekstu. Narracja kończy się nagle przed omówieniem kluczowych zmian w polityce pod koniec lat trzydziestych XX wieku.

Dobrze zbadany materiał na temat polityki asymilacji Korei, interesująca analiza porównawcza z zachodnim imperializmem i obiektywna prezentacja faktów bez opowiadania się po którejkolwiek ze stron.

Niska jakość naukowa, liczne literówki, pedantyczny styl pisania, brak omówienia ważnych zmian w późnych latach 30. i ogólne niezadowolenie czytelników z rygoru akademickiego i zaangażowania.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Japanese Assimilation Policies in Colonial Korea, 1910-1945

Zawartość książki:

Od końca XIX wieku Japonia starała się włączyć Półwysep Koreański do swojego rozwijającego się imperium. Japonia przejęła kontrolę nad Koreą w 1910 roku i rządziła nią do końca II wojny światowej.

W okresie kolonialnym Japonia reklamowała asymilację Koreańczyków z państwem japońskim jako cel narodowy. Nigdy nie osiągnęła tego celu. Mark Caprio analizuje, dlaczego japońskie wysiłki asymilacyjne zakończyły się niepowodzeniem.

Korzystając z dokumentów rządowych, osobistych relacji z podróży, pamiętników, gazet i dzieł literatury pięknej, odkrywa wiele dowodów na potencjał asymilacji, ale bardzo niewiele praktycznych inicjatyw mających na celu wdrożenie tej polityki. Wczesna historia japońskich rządów kolonialnych obejmowała taktyki stosowane wobec ludów takich jak Ainu i Ryukyuan, które zmierzały bardziej w kierunku zatarcia tych kultur niż włączenia ludzi jako równych obywateli Japonii. Po aneksji Tajwanu w 1895 roku, japońscy decydenci zwrócili się do europejskich modeli imperialistycznych, zwłaszcza tych z Francji i Anglii, w celu wzmocnienia swojego planu polityki asymilacji.

Ale chociaż Japończycy używali retoryki, która obejmowała asymilację, sami Japończycy, od najwyższych szczebli władzy w dół, uważali Koreańczyków za gorszych i dawali im niewiele praw politycznych. Segregacja była wbudowana w codzienne życie. Japończycy utrzymywali odrębne społeczności w Korei, dzieci uczyły się w dwóch odrębnych i nierównych systemach, małżeństwa międzyludzkie były stosunkowo ograniczone, a uprzedzenia były zakorzenione.

W tych okolicznościach wielu Koreańczyków opierało się asymilacji. Nie promując aktywnie koreańsko-japońskiej integracji w terenie, japońska retoryka asymilacji pozostała tylko retoryką.